Tekst
-
Appeltjes voor de dorst
zijn niet iedereen gegeven.
Sommigen blijven
tot het einde van hun leven
op hun
honger zitten.
(Uit "Vragen en meegaan", Tekstenboekje van Spoor ZeS Welzijnszorg, 2012) -
Een koekje van eigen deeg
Wil je één dag met me ruilen?
Even wonen waar ik woon.
De rekeningen betalen die ik krijg.
Je zal versteld staan!
Geen comfort,
vochtige koude
en slechte isolatie.
Ik kan er niet van slapen,
ben voortdurend ziek,
ik ben... -
Dank je wel
dat je me een kaartje schrijft,
dat je naar me luistert,
me bezoekt.
Dat je vertelt van wat
jou beroert en boeit.
Dank je wel
dat je me de bus
of tram op helpt.
Dat je mijn tas draagt.
Dat je me komt halen,
me meeneemt
buitenshuis.
Zo... -
Vergeten
zit je op een stoel
op de straatstoep.
Niets om handen.
Alleen een pijp die de tijd
tergend langzaam
voorbij trekt.
Zo zit je daar
te overtuigen dat ook jij bestaat.( Uitgesloten - ‘Armoede, een oud verhaal’ 1999, PJE in ‘Vragen en meegaan...
-
Oud worden
Waar ik bang voor ben
is niet
de tijd dat ik kwijlen ga
mijn benen al bij bewegen
breken, dat ik gezichten even
snel verwissel als de dagen.
en mijn stoel een schuilplaats
is tegen de boze wereld buiten.
Het is niet voor de tijd
dat mijn... -
Laten we geloven in de liefde tussen mensen,
als basis voor relaties,
als basis voor samen wijk en wereld maken.
Onvoorwaardelijke liefde
Oneindig
Laten we geloven in engagement en gedrevenheid.
Laten we hopen en vertrouwen
dat wat we doen, zin... -
Kippenbenen
spaghetti-armen
ingevallen huis.
Zo moet ik leven,
zo is ons huis.
Muis aan mijn tenen
mama dood
papa ziek.
Schuilen
voor iedereen,
leven in ’t geheim.
Mijn ouders
hangen zwaar
op mijn schouders
Was ik maar rijk!(Drederik Synhaeve...
-
Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in z’n kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
di...