De tijd gaat voorbij

Oud worden

Waar ik bang voor ben

is niet

de tijd dat ik kwijlen ga

mijn benen al bij bewegen

breken, dat ik gezichten even

snel verwissel als de dagen.

en mijn stoel een schuilplaats

is tegen de boze wereld buiten.



Het is niet voor de tijd

dat mijn vrienden alleen

op oude foto’s lachen

de telefoon steeds rinkelt

voor rouw en berichten

over gladde natte straten

en afbrokkelende botten



het is voor de tijd

dat niemand meer

mijn voornaam weet

waar ik bang voor ben.



(Leo Stilma, uit "Steenslag" Callenbach 1998, opgenomen in "vragen en meegaan", tekstenboekje van Spoor ZeS Welzijnszorg 2012)