Chiro Sint-Jan uit Gent organiseert al jaren een ouderactiviteit. Dit doen ze al verschillende generaties lang. Ouders en familieleden van hun leden komen proeven van een Chirozondag en worden terug kind. Er wordt een groot spel gespeeld met zowel de leden als ouders. Hoe gaat zo een activiteit in zijn werk? We spraken met groepsleiding Isa en Masha. 

Emiel: Komen er elk jaar veel ouders naar deze activiteit? 

Isa: Ja, toch wel! Ik schat dat er ouders van meer dan de helft van de leden komen.   

Emiel: Hoe zorg je ervoor dat ouders blijven komen?

Isa: De ouderactiviteit is altijd in het begin van het jaar, rond dezelfde datum ongeveer en ouders weten dat ook al. We communiceren het aan de start van het jaar in de planning voor ouders en ook op de website. Daarnaast staat het in onze maandelijkse nieuwsbrief.

Masha: Het is inderdaad traditie, daardoor komen ouders vanzelf. Bovendien vinden de ouders het echt leuk om nog eens te spelen en terug kind te zijn, zeker als ze zelf leiding of lid geweest zijn. Voor de andere ouders is dit een unieke ervaring om Chiro eens mee te maken en ze hebben meer zicht op wat er op een zondag gebeurt.  

Emiel: Wat voor spel speel je?

Masha: We spelen altijd met een hele grote groep samen, dus het spel verloopt meestal in hetzelfde stramien: een groot spel, met postjes doorheen de buurt op verschillende locaties waar je verschillende opdrachten moet doen. 

Isa: Op het einde is er een eindspel dat op de chiro zelf wordt gespeeld. Dit is een spel waarbij alle groepjes tegen elkaar spelen. Hoe beter je het hebt gedaan bij de opdrachten op de postjes, hoe meer voordeel bij het eindspel.   

Isa: Tijdens de evaluatie met de leiding is er wel uitgekomen dat we eens iets anders willen doen en het spel op een andere manier willen aanpakken.

Emiel: Ik hoor dat jullie ook in groepjes werken. Hoe verdelen jullie die groepjes? Want ik kan wel begrijpen dat verschillende ouders wel bij elkaar willen, of juist niet natuurlijk. Lijkt me niet evident!

Isa: We proberen er wel altijd voor te zorgen dat groepjes even aantallen hebben en dat er evenveel kindjes als ouders in een groep zitten. Als er een gezin toekomt vragen we of ze samen willen zitten. Want er zijn wel een paar kinderen die niet samen met hun ouders in een groep willen zitten. Dan is er altijd wel wat discussie. Meestal zeggen we dat ze niet mogen switchen maar eigenlijk wordt dat wel een paar keer gedaan. 

Masha: Meestal zijn er ook ouders die wat naar elkaar toe trekken, en dan geven we hen ook wel de vrijheid om bij elkaar in de groep te mogen. Zolang de groepen gelijk kunnen verdeeld worden natuurlijk. We zijn er nog wel flexibel in. 

Emiel: Wat zijn speciale aandachtspunten als je met ouders wilt spelen? waar moet je extra op letten? 

Masha: Ouders kunnen veel zagen (lacht). Nee niet zagen, dat is het verkeerde woord. Ouders gaan soms volledig in het spel op en dan durven ze al eens tegen de leiding in te gaan.   

Isa: Leden kennen het reilen en zeilen van de Chiro al, terwijl de ouders de spelen en manier van werken niet altijd kennen. Ze durven dan al wel eens zeggen van ‘ja maar, zou je dat niet anders doen?’.

Emiel: als ik het zo hoor worden ouders gewoon graag terug kind? 

Masha: Ja, zeker wel! Ouders kunnen ook heel hard in het spel opgaan en best competitief zijn. Maar ja, hoe ben je zelf? 

Isa Ja inderdaad! En valsspelen! Dat durven ze ook wel. Net zoals bij je leden weet je na een tijdje van de ouders ook wel wie de snoodaards zijn.

Emiel: Hoe gaan jullie hier dan mee om?

Masha: Ik spreek hen daar meestal wel op aan, want het spel moet wel eerlijk verlopen. We weten ook wel dat ouders dit meestal ook gewoon om te lachen doen. En natuurlijk mag je af en toe eens iets proberen vind ik. “Valsspelen is ook spelen.” Achteraf gezien is het vooral grappig om te zien dat ouders zo hun best doen en in het spel opgaan. Je leert ouders zo op een andere manier kennen en dat is tof.

Emiel: Hoe ervaart de leidingsploeg zo’n ouderdag? Want ik kan begrijpen dat het intensief is om naast de leden ook nog de ouders erbij te nemen. 

Isa: het is belangrijk om te beseffen dat ouders op dat moment ook gewoon leden zijn. Hou in je achterhoofd dat jij leiding bent en bepaalt hoe de activiteit loopt. Denk niet: “Er zijn 20 ouders bij.”, maar “Er zijn 20 extra leden bij.”

Masha: Anderzijds kunnen de ouders ook wel mee de leden in het oog houden. Zij nemen automatisch die zorgende rol op, dus dan heb je als leiding ook net iets minder werk. 

Isa: Bijvoorbeeld om een verplaatsing te maken, hoef je niet per se en extra leid(st)er mee te sturen omdat er ouders bij zijn die een oogje in het zeil houden. We vragen dit meestal ook aan de ouders of zij mee die verantwoordelijkheid willen opnemen.

Emiel: Wat is de meerwaarde van zo’n ouderactiviteit? Waarvan denk je: “JA daarvoor doen we het!”

Masha: We doen het vooral om de ouders met elkaar kennis te laten maken. Voor ouders van nieuwe leden is het een leuke, speelse manier om elkaar te leren kennen. We hopen zo een connectie te leggen waardoor ouders blijven afspreken en misschien een hechte kliek worden. We hopen natuurlijk dat zij betrokken blijven en dat we op hun steun kunnen rekenen. Er zit dus ook wel iets voor onszelf in.

Bovendien leert de leiding de ouders kennen op een speelse, informele manier. Een goede ijsbreker dus! Daarom valt de ouderdag ook in het begin van het Chirojaar.

Emiel; Super, een toffe activiteit dus, zowel voor ouders als leiding!

Isa: Let op: oudere leden vinden dit minder tof. We merken dat zij dan minder graag komen, of zelfs wegblijven. Oudere leden willen meer op zichzelf zijn, in hun eigen afdeling.

Emiel: Wat zou dan kunnen werken om ze daar wel bij te betrekken? 

Masha: Misschien helpt het als oudere leden met hun afdeling mogen samenblijven. Bijvoorbeeld een battle tussen de ouders en de leden?

Isa: of een extra dimensie in het spel steken zodat zij iets extra kunnen doen. Want meestal vinden ze het een beetje saai naar mijn gevoel, dat ze zo op de kleintjes moeten passen en naar al die postjes moeten gaan.