De hoofdrollen in dit verhaal worden opgenomen door drie personages die uit niet meer bestaan dan wat doek en olieverf.

Deze twee dames en één heer (voor meer details moet u maar eens verder kijken) leven samen op een schilderij dat de bijzonder eigenaardige titel 'verlater van het kader' heeft meegekregen. Dit schilderij is jaren geleden door een kunstenaar aan, toevallig genoeg, de plaatselijke groep die dit leest geschonken om kunst dichter bij de jeugd te brengen.

Pas nu is het schilderij echter weer bovengehaald, in het kader van ons jaarthema.

En alhoewel er overdag op het doek niet méér te zien valt dan een lieflijk tafereeltje, vallen er 's nachts heel wat avonturen te beleven met het artisjokteam: Kobus de Clown, Mie de Muze en Jasmina de Ballerina!

Kobus de Clown:

Een vriendelijk en zonnig figuur. Het cliché der clichés: de eeuwige echte clown! Kobus is de man die opkomt tegen hoogdravendheid en pretentie en als er iemand is die kan aantonen dat kunst absoluut geen elitaire bezigheid is, dan is hij het wel. Kobus maakt duidelijk dat schoonheid en verwondering ook in kleine dingen kan zitten.

Kunst heeft voor hem alles te maken met echtheid en hij doorprikt dus graag de oppervlakkigheid en de schone schijn in 't leven. Hij bespeelt als een meester de gevoelens. Hij lacht vaak, want ook humor is voor hem een onmisbaar facet van het (artistieke) leven.

Mie de Muze:

De nonchalante sloddervos van het gezelschap, de geïnspireerdheid zelve, de kunst in persoon. Mie zweeft als een volleerde bohémienne door het leven, strooit poëzie en muziek rond voor iedereen die er oor naar heeft en drijft de anderen soms tot wanhoop door haar ongestructureerd en onvoorspelbaar gedrag.

Mie is de eeuwige telaatkoomster en de nummer één van al wie zich verstrooid noemt. Maar zij is ook een ongecomplexeerd meisje dat overal een artistieke wind doet waaien en daarom door iedereen graag gezien is. Ze strijdt tegen alles wat fantasieloos is.

Jasmina de Ballerina:

Al wat er over schoonheid te zeggen valt, wordt belichaamd door Jasmina, al doet haar naam dat niet vermoeden.

Ze is immer lieftallig en zacht, eeuwig sierlijk en altijd tot in de puntjes verzorgd. Als levend symbool voor de esthetiek, glijdt zij met sierlijke pirouettes door het leven, al ervaart ze dat dit niet altijd even gemakkelijk is. Ze zet elegantie tegenover brutte kracht en platte consumptie en komt op tegen alles wat lelijk, ruw, platvloers en onverzorgd is. Dit op haar eigen frêle en mooie manier.

Het verhaal

Wat niet geweten is (buiten dan door alle Chiromensjes die iets of wat van het jaarthema te horen gaan krijgen) is dat alles wat de mens creëert 's nachts een eigen leven gaat leiden.

Overdag staan kunstwerken er vaak maar wat levenloos bij maar 's nachts ontwaken zij om in hun eigen geschilderde, geboetseerde, gebeeldhouwde en gecomponeerde wereld tot leven te komen.

Op deze manier wordt er een wereld gevormd vol zonnebloemen van Van Gogh, Blauwe Donaus van Strauss en blauw gekleurde kastelen van Jan Faber.

Ook Kobus, Mie en Jasmina ontwaken dan en ontvangen in hun schilderij verschillende kunstvoorwerpen die ergens een aanslag op het artistieke leven hebben opgemerkt.

Zij vragen dan het artisjokteam om raad bij alles wat ingaat tegen schoonheid, echtheid, elegantie en fantasie.

Zo komt een buste van Beethoven die in de gang van een groot bedrijf staat zijn beklag doen over de kleurloosheid van de nieuwjaarsspeech van de directeur. Een poster uit een tienerkamer komt hulp vragen voor een verliefde puber die absoluut niet weet hoe hij op een elegante manier zijn liefde kan verklaren.

Een kindertekening uit de kleuterschool komt raad vragen bij een grauwe grijze muur die de gemeente vlak voor de schoolpoort heeft opgetrokken en een 3D-figuurtje uit de computer van een middelbare scholier weet niet hoe deze jongedame ooit een praktisch eindwerk voor muziek kan maken als ze geen noot kan spelen en zo vals zingt als een kat. 

Het artisjokteam weet er altijd wel iets op te verzinnen!

Ze spreken dolkomische teksten in het oor de big chief op elke grote firma, ze schrijven de mooiste liefdesgedichten voor elke verliefde ziel, ze mobiliseren hele bevolkingslagen om grijze stadswijken te beschilderen en leren de meest a-muzikale ziel om rapsongs te componeren.

In Dubbelpunt willen we telkens een ander soort kunstobject, met een ander soort probleem, bij Kobus, Jasmina en Mie op bezoek laten gaan. En elke keer gaan we het artisjokteam een originele en artistieke oplossing laten verzinnen (en realiseren), waar iedereen een ware artistieke shock van krijgt. Oplossingen aan dewelke een chirogroep tijdens de opening misschien zelfs wel een handje kan meehelpen.

Symbolen en attributen

We stellen de groepen voor om een groot kader te maken als centraal decorstuk voor de jaarthema-openingen; Kobus, Mie en Jasmina kunnen zo aan het begin van elk JT-moment (een opening, een spelmoment, een…) in het kader kruipen en daar in hun vastgeschilderde positie gaan staan om telkens weer tot leven te komen en uit het kader te breken voor nieuwe avonturen.