“In de Chiro heb ik altijd mezelf kunnen zijn”

De Warmste Week staat dit jaar in het teken van kunnen zijn wie je bent, ook als het niet goed met je gaat. Dat thema, daar wil Melissa Luykx aandacht aan geven. Zij is een van de DWW-ambassadeurs, zit in Chiro Jonathan in Lommel en is manisch-depressief. De Chiro is een plaats waar ze niet haar depressie was en altijd zichzelf is kunnen blijven.

Door Kato

Dubbelpunt: Je bent ambassadeur van De Warmste Week. Wat heeft je ertoe aangezet om je daarvoor in te schrijven?
Melissa: Tina, een vriendin die ik leerde kennen bij de Chiro toen ik in de commissie Jeugdbeleid zat, stuurde het naar me door. Ze vond dat dat echt iets voor mij was. Zodra ik goed bekeek waar De Warmste Week deze editie voor stond, sprak het me meteen aan. De boodschap is echt iets waar ik me volledig achter wil zetten.

Dubbelpunt: De Warmste Week staat in het teken van 'kunnen zijn wie je bent'. Dat is voor iedereen natuurlijk anders. Waar wil jij de aandacht op leggen?
Melissa: Ik heb zelf niet veel moeite met mijn zelfbeeld, ik kan zijn wie ik ben. Het gaat er voor mij vooral over dat anderen mij zien zoals ik ben. Ik heb een manische depressie. Dat wordt door anderen vaak als een deel van mijn persoonlijkheid gezien, terwijl dat niet is wie ik ben. Het is wel een stuk van mijn leven en ik moet ermee omgaan. Het is voor mensen moeilijk om dat onderscheid te maken. Ik ben Melissa en die depressie neem ik mee, maar dat is niet wie ik ben.
Ook is het voor mij belangrijk dat depressie en mentaal welzijn ernstig genomen worden. Kunnen zijn wie je bent, is voor mij kunnen leven met die depressie en alles wat daarbij komt kijken. Als ik diep zit, dan voel ik me niet goed genoeg, dan voel ik me een slecht persoon, een slechte vriend of slechte werker. Het helpt dat mijn omgeving weet hoe die depressie zich uit en hoe ze daarmee kunnen omgaan. Uit onwetendheid krijg ik snel het verwijt dat ik gewoon aandacht zoek. Het grote taboe rond mentaal welzijn en psychische problemen is ondertussen weg, maar we hebben nog een hele weg te gaan voordat mentaal welzijn de aandacht krijgt die mensen die zich niet goed voelen nodig hebben. We moeten zorg dragen voor elkaar.

“In de Chiro was er geen breuk tussen de periode voor en tijdens mijn depressie”

Dubbelpunt: Was de Chiro een plaats waar je jezelf kon zijn?
Melissa: Ja, de Chiro was een plaats waar ik vooral mezelf gebleven ben. Er was geen breuk tussen de periode voor en tijdens mijn depressie. Toen ik depressief werd, heb ik onder andere op school op veel onbegrip en onwetendheid gestoten. De eigenschappen van wie ik daarvoor was, deden er niet meer toe. Ik werd niet meer gezien als de persoon die ik was, dat werd vervangen door de depressie. Ik werd op een andere manier behandeld. In de Chiro is dat niet gebeurd. Ik was daar nog altijd Melissa en niet de depressie.

Dubbelpunt: Weet je hoe dat komt?
Melissa: Goh, niet echt. We hadden daar geen grote bezinningsgesprekken of methodieken rond mentaal welzijn. Ze behandelden me daar gewoon niet anders dan ervoor. Als ik wild of zotte activiteiten wilde doen, kon dat. Ik kon doen wat ik wilde doen en ik deed dat graag. Het was niet anders dan ervoor. In de Chiro was die depressie er even niet. Dat betekent niet dat ze het niet wisten of het negeerden. Het werd alleen niet de hele tijd op mij geprojecteerd, ook al voelde ik me niet goed. Dat had ik nodig.

Dubbelpunt: Was de Chiro dan een plaats waar je even aan de depressie kon ontsnappen?
Melissa: Zeker! Dat betekent niet dat de depressie verdwenen was. Ik heb er vooral uit geleerd dat je nog altijd een leuke tijd kan hebben, ook als je niet gelukkig bent. Dat sluit elkaar niet uit. Ik ben misschien heel verdrietig, maar als ik thuis kom, ben ik blij dat ik naar de Chiro geweest ben. Mijn knieën zijn vuil, ik heb gezweet en we hebben gelachen. Daar kan ik mijn plezier uit halen.

Iedereen verandert: als kind ben je anders dan als tiener of jongvolwassene. De Chiro is met mij mee gegroeid. Ik ben in de Chiro gekomen als speelclubber en ben ondertussen al acht jaar leiding, dat is in totaal zeventien jaar. Ik ben nu niet meer helemaal dezelfde persoon als in mijn eerste jaar leiding. In de Chiro ben ik altijd kunnen zijn wie ik ben, op elk moment van mijn leven, wat dat dan ook inhield.

“Ik wil graag over mentaal welzijn praten, maar vooral op een Chiromanier. Spelenderwijs.”

Dubbelpunt: Ben je vanuit je eigen ervaring bewust met mentaal welzijn bezig naar je leden toe?
Melissa: Wat ik uit de Chiro heb gehaald, wil ik er zelf graag terug in stoppen. Ik haalde de meeste kracht eruit dat het nooit te zwaarmoedig was. Gecoördineerd daarover praten ga ik nu ook niet doen. Leden weten dat er iets is met mij, zeker nu met De Warmste Week. Ik heb veel littekens op mijn armen en benen. Leden vragen soms wat er gebeurd is. Dan zal ik niet verzwijgen dat het soms niet goed met me gaat. Als het over jonge leden gaat, zal ik wel zeggen dat ik hen er later over zal vertellen.
Ik ben echt een grote fan van het jaarthema Vonken. In de Chiro een warme plek vinden om te kunnen zijn wie je bent, dat kan ik via het jaarthema goed overbrengen. Dat past heel goed bij De Warmste Week: de Chirovlam, de vonken, dat we er voor elkaar zijn. Die warmte uitdragen vind ik belangrijk. Soms gaat het moeilijk, maar in de Chiro brandt er wel een kaarsje voor jou. Chiro is voor mij warmte en plezier maken, ook al voel je je niet altijd goed.
Normaal doet onze Chirogroep niet veel met het jaarthema, maar nu gaan we er echt mee aan de slag. Als onze groep er iets mee doet, dan is het echt een goed thema (lacht). Wat ik sterk vind, is dat het niet te zwaar is. Het is geen kaarsje dat brandt in de duisternis, het zijn vónken.
Ik wil graag in de Chiro over De Warmste Week praten, mijn leden vragen ook wat het precies is. Dan vind ik het leuk dat ik het op een Chiromanier kan aanbrengen. Met dit thema kan dat perfect spelenderwijs. Dan blijft dat volgens mij meer bij dan dat je er geforceerd over gaat praten.

© VRT