Tradities. Iedere groep heeft er en stelt zich vroeg of laat de vraag of een traditie wel nog zin heeft. Wij vroegen aan Spoor ZES wat de voor- en nadelen van tradities zijn en hoe je er komaf mee kunt maken.

Hoe komaf maken met een nutteloze traditie?

Overdenk de traditie goed en som de voor- en nadelen op. Kijk naar wat een eventuele vervanging kan zijn en som daar de voor- en nadelen van op. Een goede vraag die je je daarbij kunt stellen, is: wat wil je bereiken?

Zo zijn er groepen die een keer per maand gaan zwemmen, schaatsen, naar de film gaan en andere dure dingen doen "omdat ze bang zijn dat ze anders leden zullen verliezen want gewone spelletjes zijn te saai". Als je wilt bereiken dat je leden graag naar de Chiro komen, en blijven komen, dan kan dat zeker op andere manieren. Minder duur is drempelverlagend, dus misschien komen er zo leden bij. Originele programma's in elkaar steken zou iedereen van de leiding moeten kunnen en anders kunnen ze daar vorming over volgen: Accu, workshops, enz.

Het omgekeerde kan ook: door de traditie in vraag te stellen, begrijpen dat het noodzakelijk is om dat te blijven doen, want je ziet geen andere manier om hetzelfde doel te bereiken. Je leeft bijvoorbeeld op gespannen voet met de parochie maar zij geven jullie (gratis) lokalen. Ze verwachten dan wel dat jullie twee keer per jaar een eucharistieviering voorbereiden. Zelfs als je daar dan met de leiding niet achter staat, kan het goed zijn om de traditie te behouden, want zonder lokalen vallen, is heel pijnlijk. Als stoppen met een traditie het beste lijkt, informeer de betrokkenen dan zeker goed over waarom jullie die traditie veranderen.

Problemen met tradities

Enkele voorbeelden van traditieproblemen zijn alcohol schenken aan -16-jarigen, vlaggen stelen of Chirogroepen die willen fusioneren maar dia moeilijk vinden door eigen tradities. Eerstejaars leiders en leidsters die geen inspraak hebben en als hulpje worden gezien, ook dat is in sommige Chirogroepen een traditie. Bepaalde praktijken bij dopen of overgangen zijn soms niet oké.

Zo zijn er jammer genoeg nog groepen waar ze nog lijfstraffen geven. Denk daarbij aan bosloop op blote voeten, een emmer water moeten vasthouden boven je hoofd terwijl je op je blote knieën op een pijnlijke ondergrond zit, enzovoort. Het achterliggende idee is daarbij vaak : "Wij kregen die straffen vroeger ook, we zijn daar hard van geworden" of "het heeft ons niet geschaad, dus het kan geen kwaad". Leiding bedoelt dat meestal niet zo slecht, maar je kan daarbij de psychische veiligheid van een kind in gevaar brengen. Bij de hedendaagse ouders komt dat hard binnen.