Wat begon als een gek idee werd voor de leidingsploeg van Chiro Lint werkelijkheid. Elke laatste zondag van de maand komen de kinderen van het asielcentrum meespelen. “Want onze missie is om ieder kind een toffe zondag te bezorgen”, luidt het. De Dubbelpuntredactie wou alvast meer weten.

Dubbelpunt: Stel jullie eventjes voor! Wie zijn jullie en van welke Chirogroep komen jullie?

Hanne: Wij zijn de leiding van Chiro Lint. Onze Chirogroep bestaat in september al 70 jaar! Jippie! We waren lang een meisjesgroep, maar sinds enkel jaren zijn er ook jongens welkom. Onze missie is om ieder kind een toffe zondag te bezorgen.

Dubbelpunt: Jullie doen activiteiten met kinderen uit een asielcentrum, klopt dat?

Hanne: Klopt volledig! Ons initiatief is om de laatste zondag van iedere maand de kinderen uit het eerste tot zesde leerjaar van het asielcentrum in ons dorp – het Meihof – te verwelkomen bij de ribbels tot rakwi’s, en hen een creatieve namiddag te geven.

Dubbelpunt: Hoe zijn jullie daarmee begonnen?

Tess: We hoorden van andere Chirogroepen in de buurt dat er interesse was voor dat soort initiatieven. Daardoor zijn we zelf beginnen brainstormen en zijn we, samen met het Rode Kruis, tot de consensus gekomen om hen iedere maand een keertje te laten meespelen.

“Sommige kinderen spelen niet echt mee, maar amuseren zich in de buurt van het spel. Dat is voor ons oké.”

Dubbelpunt: Hoe ging dat in het begin? En hoe is dat geëvolueerd met de tijd?

Hanne: Na drie jaar hebben we genoeg ervaring en loopt alles vrij vlot. In de beginperiode was dat wel anders .De communicatie met het Rode Kruis verliep moeizaam en de kinderen waren nog niet vertrouwd met het concept. De verschillende talen waren soms een struikelpunt, maar we vonden een manier om dat allemaal vlot te laten verlopen.

Dubbelpunt: Wat zijn de grootste uitdagingen waarmee jullie geconfronteerd worden?
Hanne: Enerzijds is het soms moeilijk om de kinderen mee te krijgen in het verhaal van het spel. Hun kennis van het Nederlands varieert erg. Sommigen begrijpen het amper, anderen begrijpen ons voldoende. Anderzijds is het voor de kleinsten vaak een beetje gek, dat bezoek van de andere kinderen. Onze rol met de leiding is dan om de kinderen zo goed mogelijk te betrekken en te integreren in de groep. Het valt op dat onze leden hen ook erg mee trekken als de kinderen van het asielcentrum mee zijn met het spel.

Tess: Hoewel we ondertussen al een beetje gewoon zijn aan de werking van het Rode Kruis blijft het soms moeilijk om goed met hen af te spreken. Het is voor hen intern al niet gemakkelijk om met iedereen afspraken te maken en dingen te plannen. Ze doen wel elke maand hun uiterste best om zoveel mogelijk kinderen te motiveren om mee te komen spelen, wat tegenwoordig meer en meer lukt. We zijn hen erg dankbaar voor de steun die we krijgen.

“Onze leden nemen uit zichzelf een van de asielkinderen onder hun vleugels. Zalig om te zien!”

Dubbelpunt: Wat hebben jullie zelf al bijgeleerd?
Hanne: Voor iedereen van onze Chirogroep is het een echte eye-opener. Iedere zondag ervaren we weer dat we eigenlijk niet zoveel verschillen en dat is wat we willen meegeven aan onze Chiroleden. Het lied met de tekst “wees welkom in de Chiro, voor ieder is er plaats vrij” is dan ook ons motto. Daarnaast leren we dat het niet veel extra moeite kost om als Chirogroep het Rode kruis te helpen.

Dubbelpunt: Hoe ervaren jullie cultuurverschillen?
Tess: Dat valt best mee! Kinderen die samen spelen, maken zich weinig druk om die verschillen. We krijgen vanuit het asielcentrum geen richtlijnen en ze zijn erg flexibel. Om samen te spelen, moeten noch onze leden, noch de kinderen van het asielcentrum veel aanpassingen doen.

Dubbelpunt: Leerden jullie al spelletjes van hen? Welke spelletjes kenden zij al?
Hanne: Niet echt, ze zijn echt wel verlegen en durven niet vaak het woord te nemen. De verlegenheid zorgt er bij de kleinsten ook voor dat ze niet altijd volledig meedoen met het spel. Ze amuseren zich dan maar wat in de buurt. Gezien de leeftijd is dat voor ons zeker oké. Je amuseren is op dat moment het hoofddoel. Ze kennen niet erg veel spelletjes, maar ze leren iedere maand bij en je ziet hen evolueren gedurende het Chirojaar.

Dubbelpunt: Hoe reageerden jullie leden op de samenwerking?
Tess: We merken dat vooral de oudsten vragen stellen. Ze kijken weleens raar als een kind van het Meihof een vreemde taal begint te spreken of als ze vol overtuiging een opdracht verkeerd uitvoeren omdat ze het niet helemaal juist begrepen. We proberen daar met de leiding wel heel streng op te zijn. Het is nooit oké om met andere kinderen te lachen en voor de kinderen van het Meihof letten we daar extra hard op zodat ze zich thuis voelen in de Chiro.

Dubbelpunt: Wat ervaren jullie als meerwaarde van jullie initiatief?
Hanne: Wij hoeven er met de leidingsploeg niet zo veel extra moeite in te steken en krijgen toch elke keer die grote glimlach wanneer ze vertrekken. Iedere zondag als de werking voorbij is, stellen we hun de vraag of ze het leuk vonden. Sommigen antwoorden dan met een grote glimlach en anderen vragen wanneer ze een volgende keer mogen komen. We denken dat het veel betekent voor de kinderen om bij ons te komen spelen. We hebben een groot terrein met bosjes en een beek, maar voor de kinderen is dat echt een avontuurlijk speelparadijs .Onze leden hebben er weinig moeite mee en sommige leden beslissen om een van de asielkinderen onder hun vleugels te nemen. Ze worden die zondag echte buddy’s. Zalig om te zien! En de dankbaarheid die wij terugkrijgen vanuit het Rode Kruis geeft ons voldoening en daardoor weten we dat we juist en goed bezig zijn.