Bart Verhulst (44) zien we vaak tijdens het VRT-journaal in de Wetstraat staan, waar hij politici allerhande moeilijke vragen stelt. Deze keer moet hij de vragen van onze redactie beantwoorden en dat deed hij met heel veel plezier.

Door Lieven

Dubbelpunt: Dag Bart, uit welke Chirogroep kom je?

Bart: Ik werd lid van Chiro Mere, in 1986 als ik me niet vergis. Ik was toen 10 jaar en tweede jaar rakker. Als kerel heb ik eventjes afgehaakt, maar de leiding is me komen terughalen. Toen ben ik nog vijf jaar leiding geweest.

Na die periode heb ik eventjes niets meer gedaan met Chiro, tot ik mijn vriend leerde kennen. Die had zelf ook in de Chiro gezeten, waaronder het verbond. Hij zat op dat moment in de vzw-werking van het Chirohuis De Karmel. Sindsdien zijn we samen met een paar vrienden af en toe weekendresident.

“Je hebt twee soorten mensen. Mensen die in de jeugdbeweging gezeten hebben, en mensen die er niet in gezeten hebben en dat niet begrijpen.”

Dubbelpunt: Hoe blik je terug op je tijd in de Chiro?

Bart: Chiro Mere bestond uit twee afzonderlijke groepen, Chiro Faidoli en Chiro Marjolijn. Voor de leden waren de afdelingen gescheiden. De jongens en meisjes kwamen pas samen in de leidingsploeg, en dat vond ik heel leuk.

Als leiding heb ik onder andere bij de tiptiens en aspimeisjes gestaan. Er moest wel minstens één iemand van hetzelfde geslacht bij een afdeling staan, maar ik heb me altijd vermaakt in de leiding.

Chiro is uiteindelijk de tijd van je leven. Je hebt twee soorten mensen: namelijk degenen die erin hebben gezeten en dan de mensen die er niet in gezeten hebben en dat niet begrijpen. Ik heb een fantastische tijd beleefd in de Chiro. We zijn toen met een hele kern doorgestroomd naar de leiding en zijn nog jarenlang gebleven. Sommige van mijn beste vrienden komen uit dat groepje.

Dubbelpunt: Je bent uiteindelijk journalist geworden bij de VRT. Hoe ging dat?

Bart: Ik wist al van mijn 17 jaar dat ik politiek journalist wou worden voor VRT. Ik ben er toen aan beginnen werken en ben er dan ook in geslaagd. In de Chiro heb ik wel dingen geleerd die ik nog altijd gebruik in mijn dagelijks leven. Hoe je bijvoorbeeld met verschillende mensen moet omgaan, hoe groepsdynamiek werkt, de waarde van bepaalde zaken leren inschatten. Dat zijn toch wel dingen die je meeneemt, al ben je je daar niet elke dag bewust van. Ik geloof graag dat de Chiro dat allemaal in mijn bagage heeft gestoken en haal daar af en toe zaken uit.

“Ik kwam totaal onvoorbereid toe op het interview en was na twee vragen al klaar. Die man keek me toen en aan vroeg: ben je daarvoor naar hier gekomen?”

Dubbelpunt: Voor welk interview had je in je carrière het meeste stress?

Bart: Ik kan me geen interview voor de geest halen waar ik echt doodzenuwachtig voor was.

Mijn eerste interview was dat misschien, maar dat was eerder door complete onervarenheid.

Dat was in 1999, het jaar van de dioxinecrisis. Ik werkte toen voor Radio 2 en er werd me gevraagd om de voorzitter van de Vereniging voor Varkenshouders te gaan interviewen. Ik had nog maar drie maanden mijn rijbewijs en was nog niet veel verder geraakt dan Aalst en Gent.

Het interview vond plaats in Destelbergen, maar er was geen gsm noch gps. Dat was echt met de kaart gaan kijken waar ik moest zijn. Ik kwam totaal onvoorbereid aan op het interview en was na twee vragen al klaar. Die man keek me toen aan en vroeg: “Ben je daarvoor naar hier gekomen?”. Ik was al blij dat ik er heelhuids was geraakt!

Dubbelpunt: Is er een soort rivaliteit met VTM Nieuws?

Bart: We willen natuurlijk allebei het meeste kijkers hebben, daar is er een gezonde rivaliteit.

In het veld, wat voor mij meestal in de Wetstraat is, valt dat zeer goed mee. Mijn collega Dirk Van den Bogaert en ik komen elkaar regelmatig tegen. We gaan dan proberen om informatie van elkaar los te peuteren. Zo een beetje proberen aan te voelen wat de andere weet. Als je uren en uren staat te wachten, dan kun je wel maar het beste goed met elkaar opschieten. Een goede mop tappen of een koffie gaan drinken, dat gebeurt weleens.

Op het moment dat het er echt toe doet, is het natuurlijk ieder voor zich. Je wilt graag het interview naar jou trekken of de eerste vraag kunnen stellen. Dan kan er al eens duw gegeven worden. Daar heb ik al paar blauwe plekken aan overgehouden, maar daar blijft het gelukkig wel bij. Iedereen weet dat zoiets in the heat of the moment is.

Dubbelpunt: Welk verhaal zou je graag nog eens willen brengen op de VRT?

Bart: Eigenlijk ben ik heel blij met wat ik nu doe en zou ik dat graag nog heel lang doen. Mijn collega Johny Vansevenant is al de 60 voorbij en brengt nog altijd met veel plezier en schwung verslag uit in de Wetstraat. Dat is mijn grote voorbeeld. Ik wil dat op die leeftijd ook nog met zoveel verve kunnen doen, maar ik weet niet of dat zal lukken. Urenlang in de regen staan wachten om een interview te kunnen doen, wordt soms lastig.

Dubbelpunt: Wat zou je graag nog willen meegeven aan onze lezers?

Bart: Aan de leiding wil ik een dikke duim omhoog geven! Dat duizenden jongeren dit blijven doen, is fantastisch. Zeker in deze tijden van corona. Als je ziet welke creatieve oplossingen ze bedenken om toch de kinderen vanop afstand een leuke dag te doen beleven ... Dat enthousiasme dat daar achter zit, vind ik geweldig. Probeer zelf te genieten van deze jaren. Het is een rijkdom die je voor de rest van je leven meedraagt.

Dubbelpunt: Bedankt voor het fijne interview Bart! Ik hoop dat je nog lang mag doen wat je graag doet!