De beste herinneringen zijn vaak degene die je niet zag aankomen, die totaal onverwacht kwamen. Waarvan je tien jaar later spontaan zegt: “Weet je nog die keer?” Chiroherinneringen zijn vaak iets waar je met een warm hart aan terugdenkt, maar die onvoorspelbare herinneringen zijn meestal de echte pareltjes. Een aantal van die pareltjes delen we graag met jullie.

Door Kato

Onverwachte hulp

Voor Chiro Don Bosco uit Hoboken kon het Chirokamp dit jaar niet doorgaan door de coronacrisis. Wat voor vele groepen het worstcasescenario was, zetten zij om in een heel mooi verhaal. “Voor we de beslissing genomen hadden om het kamp af te gelasten, hadden we al veel sponsoring voor eten gekregen. Dat eten zouden we meenemen op kamp. Een mama van onze leden wil haar kinderen alles geven wat ze kan, maar dat werd heel moeilijk toen ze een jaar geleden kanker kreeg. Ze genas en stond opnieuw klaar om onze Chirogroep te helpen. Zij is iemand die altijd komt helpen met alles wat we organiseren. Haar vier kinderen staan zonder uitzondering elke zondag paraat aan de Chiropoort. We keken ernaar uit om haar terug te zien, maar enkele weken geleden hebben ze opnieuw kanker bij haar vastgesteld. Ze is een mama voor haar kinderen, maar ook voor ons als leiding. Toen we besloten om niet op kamp te vertrekken en we met de vraag zaten wat we met het gesponsorde eten zouden doen, dachten we meteen aan dat gezin. Met het eten hebben we twee grote voedselpakketten gemaakt voor hen. Als de rest van de sponsoring binnenkomt, gaan we ook andere families uitnodigen die het moeilijk hebben. We vergeten nooit meer hoe het was toen we dat eerste voedselpakket gingen afgeven. Zo'n immense dankbaarheid! Dat is echt Chiroliefde.”

Het teken van Maria

Voor heilige interventies hoef je niet noodzakelijk naar Lourdes af te reizen, zo ondervond Chiro Loksbergen. “Toen we keti waren, gingen op tweedaagse naar Nederland. Na een hele namiddag zoeken naar een overnachtingsplaats hadden we er nog altijd geen gevonden. Ten einde raad konden we een klooster bereiken met de vraag of we daar mochten overnachten. Dat was geen probleem en eindelijk konden we uitkijken naar een slaapplaats. Het klooster bevond zich wel op een paar kilometer van de stad en het was al 21 uur toen we daar aankwamen. Omdat de paters blijkbaar al een uur aan het slapen waren, mochten we niet meer binnen. Dat werd ons nota bene verteld door een wakkere pater. Moe van het wandelen en hongerig omdat we nog niet hadden gegeten, legden we er ons bij neer dat we onder de poort van het klooster zouden moeten slapen. Maar toen stopte er plots een auto voor ons. De man die uitstapte, zei dat hij ons had zien zitten onder het beeld van Maria. Dat beeld stond boven de poort van het klooster. Hij liet ons een tattoo van Maria op zijn bovenarm zien. Dat bewees volgens hem dat het lot ons had samengebracht en dat hij ons onderdak moest geven. Na een onverwacht verloop van de avond hebben we dus in een studio naast zijn huis kunnen slapen.”

De vermiste container

In 2014 startte Chiro Fonteintje zorgeloos aan de voorbereidingsweek van hun bivak. Opruimen, inpakken, programma maken: dat hoort daar allemaal bij. In die week wordt er een container elke dag een beetje meer ingeladen. 

Op een ochtend was het slot van de container gebroken en bleek er spelmateriaal gestolen te zijn. De leiding zette die dag een zoekactie op in het dorp. Omdat het niet om kostbaar materiaal ging, was de leiding niet erg bezorgd. Tot op een ochtend opeens de hele container verdwenen was! Ze konden hun ogen niet geloven. Ze namen onmiddellijk contact op met de gemeente. Wie weet verplaatsten zij de container iets te vroeg? Dat bleek, jammer genoeg, niet het geval te zijn. De leidingsploeg ging met man en macht op zoek naar de container en het materiaal.

In de bossen werden uiteindelijk tentzeilen teruggevonden, maar verder was er geen spoor. Heel bizar! Het grootste probleem was dat ze enkele dagen later op kamp zouden vertrekken en ongeveer al hun basismateriaal (tenten, sjorbalken, spelmateriaal en gereedschapskisten) zat in die gestolen container.

Via de media (radio, krant en tv) probeerden ze het materiaal terug te vinden, maar zonder resultaat. Toen werden de handen in elkaar geslagen! Chiro- en scoutsgroepen uit de buurt stelden hun materiaal ter beschikking. Een lokale scoutsgroep was net terug van hun kamp en zij boden hun sjorhout aan. Een Chirogroep van hetzelfde dorp had twee afgeleefde tenten die ze niet meer nodig hadden. Die schonken ze om als vergadertent of materiaaltent te gebruiken. Verder werd er een crowdfunding opgestart en er werd spontaan een werkgroep van ouders en oud-leiding opgericht om activiteiten op poten te zetten om het verlies goed te maken.

Wat er met het materiaal en de container gebeurd is, is tot vandaag een raadsel, maar dankzij de werkgroep en alle hulp hebben ze op een jaar tijd, heel onverwacht, toch alles kunnen terugverdienen!