Sinds september 2018 telt Emblem niet langer twee Chirogroepen. De meisjes (Fientjes) en jongens (Fonskes) vormen voortaan één gemengde groep. Zo zijn ze sterker dan voordien, maar niet elke verandering is even gemakkelijk.

DUBBELPUNT: Hoe komt het dat jullie Chirogroepen samengesmolten zijn?
Janne: Onze Chirojongens hadden een leidingstekort, waardoor het gemakkelijker zou zijn om samen te gaan. Onze jongste afdeling was al gemengd, dus dachten we: waarom niet?
Benjamin: We waren een van de weinige jeugdbewegingen uit de omgeving die nog apart waren.
Janne: Ja, inderdaad. De meisjes waren er eerst wel geen voorstander van, omdat we vonden dat het net zijn charme had dat wij nog apart waren, maar nu verloopt het wel goed.
Amber: Het voordeel was dat we wel al in één gebouw zaten.
Wout: Dit gebouw is gebouwd met het oog op dat we ooit gemengd zouden zijn. Daarom is het heel gemakkelijk, want deze lokalen zijn erop voorzien. De leiding die dit gebouwd heeft, zag deze fusie dus al aankomen.
 

"Sommige zaken lijken onbenullig, maar de Fientjes en Fonskes zijn elk overtuigd van hun eigen manier."

DUBBELPUNT: Fuseren betekent gewoonten en tradities aanpassen. Was dat eenvoudig voor jullie?
Janne: Het is wel een uitdaging om onze gewoonten goed samen te brengen.
Benjamin: We hebben dat vooral gemerkt bij de opening. Wij als jongens hadden elk een eigen openingskreet en elke week een andere, en de meisjes niet.
Maaike: Wij hadden gewoon een vaste kreet, die we in het begin van het jaar maakten. Ik denk dat onze opening vijf minuten duurde en tegen dat wij klaar waren, waren de jongens er nog maar pas in gevlogen. Ook als we evenementen organiseren, is het zoeken naar een evenwicht. We hadden al evenementen die we samen deden, maar ook nog aparte. Dan waren we gewend om het op onze manier te doen en dan zijn we soms wel te koppig om iets nieuws te doen.
Janne: Ja, bij ons spaghettiweekend hadden de groepsleider van de jongens en ik bijvoorbeeld een grote discussie over het betalingssysteem. Hij had een ander soort systeem bedacht, maar ik wilde het doen zoals we het daarvoor deden. We hebben het nieuwe systeem een kans gegeven en dat is goed gelukt. Het is een beetje geven en nemen.
Maaike: De grote uitdaging is het kamp.
Janne: Ja, we moeten nog goed bekijken hoe we dat gaan aanpakken. Het begon al toen we moesten beslissen wanneer we op kamp gingen, want de meisjes gingen altijd in augustus en de jongens in juli.
Maaike: Het zit echt in de kleine dingen, bijvoorbeeld hoe we de afwas doen of hoe we de tent binnengaan. Nu lijkt dat echt onbenullig, maar de Fientjes en Fonskes zijn elk overtuigd van hun eigen manier. Iemand moet toegeven en iedereen is hier behoorlijk koppig (lachen). Maar we merken dat het in de loop van het jaar wel lukt, dus wie weet ...

DUBBELPUNT: Hebben jullie het gevoel dat jullie samen sterker staan?
Stef: Het grootste voordeel is dat we meer leden per afdeling hebben, zodat we grotere spelen kunnen doen. We hebben nu meer inbreng van iedereen om beslissingen te nemen en meer inzichten bij een probleem. En in plaats van altijd te kiezen tussen twee tradities kunnen we ook gewoon iets nieuws doen.
Vic: Ja, door samen te gaan, creëer je het unieke moment om er een nieuwe blik op te werpen, terwijl we daar vroeger niet bij stilstonden. We hebben nu het voordeel dat we input hebben van twee kanten. Daarvoor deden we bepaalde dingen misschien minder goed, maar we waren het zo gewoon. Daar kunnen we wel iets moois van maken.
Maaike: Toen we nog niet samen waren, denk ik dat er zelfs nog meer conflicten waren tussen jongens en meisjes dan nu. Daarvoor had je twee kampen.
Vic: Toen waren er maar twee communicatieverantwoordelijken en enkel zij deden de communicatie, want verre van ideaal was.
Maaike: Toen gingen we ons sneller opwinden wanneer de anderen iets 'mis' deden, terwijl we nu één groep zijn.

DUBBELPUNT: Voor de leden moest het wel een grote aanpassing zijn. Hoe gingen zij daarmee om?
Maaike: De leden flirten veel meer! (lachen)
Janne: Of er koppeltjes komen, zullen we vooral tijdens het kamp wel merken.
Amber: Sommige leden waren niet zo enthousiast in het begin, maar nu zijn de meesten wel echt een groep aan het vormen. Soms organiseren we nog een dag voor enkel meisjes of enkel jongens. Daar genieten de leden weleens van, maar uiteindelijk vormen ze wel één groep. Allee, mijn afdeling toch. (lacht)
Karen: Je hebt veel meer ideeën voor het programma. De jongens hadden soms wat heviger programma's, maar meisjes vinden dat weleens leuk. Een normale rustige zondag vinden de jongens ook wel leuk.
Carolien: Je kan wel niet meer heel specifiek voor meisjes programma's maken. Wij deden soms een modeshow en zij vonden dat heel leuk, maar de meeste jongens niet. Op momenten dat je met meisjes apart een activiteit doet, kan je wel nog zo eens iets meisjesachtigs doen.
Maaike: Het voordeel is dat de meeste leden uit dezelfde school uit de buurt komen, ze zijn dus geen complete vreemden voor elkaar. Ze zitten meestal al samen in de klas en kunnen goed met elkaar omgaan. Ik dacht in begin dat het wel moeilijk zou zijn voor de leden, maar dat valt goed mee.
Vic: De Fonsen vallen goed mee, dus? (lachen)

DUBBELPUNT: Bedankt voor het gesprek en nog veel succes!