Hey allemaal, Ellen hier!
Dit is het eerste artikel dat ik schrijf als aspirantmeisje, en wat een zotte drie maanden zijn dit al geweest. Om bij het begin te beginnen: overgang.
Overgang is altijd een dubbel iets. Enthousiast en nieuwsgierig naar jouw nieuwe leiding, maar ook afscheid nemen van oude leiding, jammer genoeg. Als kind barstte ik altijd van het enthousiasme van wie mijn leiding wordt en dat was dit jaar ook weer.
We verwelkomden onze nieuwe leidsters: Fleur en Allegria. Voor de aandachtige lezer doet de naam Allegria een belletje rinkelen, ze was namelijk al eerder een van mijn leidsters.
Hier een overzichtje van de afgelopen drie Chiromaanden:
Chirozondag 1: ruiltocht en bekroning tot beste chef-kok 😋
Chirozondag 2: homo universalis, wie kan alles?! Van het meeste letterkoekjes in je mond steken tot flanpudding opslurpen.
Chirozondag 3: festival patat , wie kan het meeste patatten verdienen en een festival organiseren?🤔
Chirozondag 4: bonding met de boys, dit Chirojaar zitten de aspirantenjongens en de kerels samen in een groep: de kaspis.
Chirozondag 5: wie is DE MOL?! Wie was de sluwe vos die citroensap in onze cake deed?
Omdat we als groep niet genoeg hebben aan één middag per week samen, gaan we graag helpen bij evenementen voor een extra centje, of we gaan naar een eetfestijn of gezellig samen op café.
En niet te vergeten: Dag van de Jeugdbeweging, hoe vet was dat?! Vroeg opstaan, moe zijn op school, … dat deed er allemaal niet toe. Want die dag hadden we één doel en dat is laten zien hoe trots we zijn op onze jeugdbeweging. 😊
Ellen out!
