Dominique Van Malder over zijn Chirojaren

'Huisbezoeken waren soms mini-Radio Gagakes'

 

Radio Gaga is ook een beetje op kamp gaan, zou je denken als je de twee mannen ziet rondtrekken met hun plooicaravan.  Wel, tijdens die nachten moet Dominique Van Malder – oftewel Dompi – weleens teruggedacht hebben aan zijn Chirocarrière.  Want ja, ook hij is nog een fervente Chiroganger geweest.  'In de bossen gaan crossen, kampen bouwen en je vuil maken, enzovoort: we hadden niet veel nodig.'

Door Marie

 

DUBBELPUNT: Hey Dompi!  Zeg eens, hoe ben jij precies in de Chiro beland?

Dominique: Toen ik een jaar of zes was, heb ik eerst de KSA geprobeerd, maar dat vond ik maar niks.  Nu ja, ik had meer vrienden in de Chiro, dus dan ben ik daar beland.  Ik ben lid geweest van twee verschillende groepen: Chiro Boonwijk en Chiro Boemerang van Sint-Gillis-bij-Dendermonde.  Die zijn ondertussen samengesmolten tot Chiro Bobo.  Er is even een periode geweest dat ik niet in de Chiro zat, maar zelfs toen bleef ik het iedereen aanraden.  Op mijn veertiende heb ik dan beslist om terug te gaan en toen ben ik er helemaal in gevlogen.  In de bossen gaan crossen, kampen bouwen en je vuil maken: ik vond dat fantastisch.  Dat moest eigenlijk niet veel zijn.  Dat waren geweldige tijden, daar kan ik met zoveel nostalgie naar terugkijken.

 

DUBBELPUNT: Welke afdeling vond je de leukste?

Dominique: Wel, ik ben drie jaar leider geweest en altijd van de speelclubbers.  Ik vond dat zo'n toffe groep.  Dat was de Sinterklaasleeftijd, die mijn zoon nu ook heeft.  Dat is zo'n interessante leeftijd, omdat ze op de grens zitten tussen nog in van alles willen geloven, maar de dingen toch ook in vraag beginnen stellen.  Het was geweldig om verhalen te verzinnen met die gasten.  Toen ik met mijn vriend Fille bij hen stond, waren dat echt creatieve kampen.  We maakten er een punt van dat de toneeltjes dik in orde waren.

 

 

De vier musketiers

 

DUBBELPUNT: Wat was het belangrijkste aan de Chiro volgens jou?

Dominique: De Chiro hing voor mij echt samen met camaraderie.  Je ziet vaak het contact tussen oud-leiders verwateren.  Met vier ‘musketiers' hebben we een pact gesmeed om onze vriendschap toch in stand te blijven houden.  We spreken elk jaar sowieso één keer af om samen iets leuks te doen, tot nu toe lukt dat nog altijd.  Een van die vier, Fille, is een boezemvriend gebleven.  Maar ook al zie ik die andere twee gasten niet vaak, toch heb je een band voor het leven.  Zelfs al zijn we na onze Chirotijd enorm uit elkaar gegroeid, ook qua levensvisie, je hebt samen wel iets beleefd.  Je bent samen opgegroeid en daarna heb je elkaar gelost, maar toch niet helemaal.

Ook Joeri Weyn, regisseur van Radio Gaga, zat in de Chiro van Moerzeke.  Onze Chirogroepen waren goed bevriend met elkaar.  We zijn samen gaan studeren, eerst Germaanse en dan naar het RITCS, hij televisie en ik theater.  We wilden ooit eens samenwerken.  En kijk, vijftien jaar later hebben we dat gedaan met Radio Gaga.  Dat is het mooie aan de Chiro, dat die vriendschap toch wel blijft.

 

 

Mini-Radio Gaga's en gratis levenslessen

 

DUBBELPUNT: Wat hebben je Chirojaren je bijgebracht?

Dominique: Toentertijd gingen we op huisbezoeken om de kampen te bespreken en ja, dat zijn gewoon mini-Radio Gagakes, hé.  Zo kom je terecht in thuissituaties waarvan je denkt: wow.  Op zo'n jonge leeftijd word je eigenlijk al geconfronteerd met verschillende werelden en problematieken die je anders pas veel later in je leven zou tegenkomen.  Je krijgt een inkijk in een minigemeenschap, eigenlijk.  Je vergaart zo'n massa mensenkennis, zonder Chiro doe je daar veel langer over.

Jack, mijn zoon, zit nu ook in de Chiro, want dat zijn gratis levenslessen die je zomaar cadeau krijgt.  Die leer je niet op school.  Het zijn samenlevingen die je leert ontdekken.  Ik verplicht hem er niet toe, maar tot nu toe vindt hij het leuk.  En ik vind dat wel belangrijk om dat mee te geven.

 

DUBBELPUNT: Nog andere dingen die je er hebt ervaren?

Dominique: Door bij de Chiro te zijn, ben ik als jonge gast ook helemaal opengebloeid.  Anders was ik misschien veel meer op mijn kamer blijven zitten.  De Chiro heeft mij geholpen om uit dat kastje te breken.  In de klas was ik redelijk stil, maar na de schooluren was ik een echte Chirogast.  Ik leerde ook conflicten op te lossen en samen te leven met anderen.  In die zin heeft de Chiro van mij een betere toneelspeler gemaakt.  Het heeft me in mijn theatercarrière geholpen om te weten hoe het is om in een groep te functioneren.  Ik heb onwaarschijnlijk veel geleerd in de Chiro.  Daarom deed ik dat ook zo graag!

 

 

In bad met Elvis Costello

 

DUBBELPUNT: Wat was het hoogtepunt van je Chirocarrière?

Dominique: Eén moment is me altijd bijgebleven van mijn laatste kamp als leider in Westouter.  Na de vergadering nam ik een bad in onze zelfgemaakte buitendouche met badkuip.  Ik had een fantastisch uitzicht op dat heuvellandschap, en op dat moment speelde Elvis Costello op Festival Dranouter.  Doordat de wind juist zat, kon ik het hele concert meevolgen vanuit dat bad, mét dat prachtige uitzicht.  Een magisch afscheid van mijn Chirojaren.

 

DUBBELPUNT: Heb je nog een boodschap of tip voor de Dubbelpuntlezers?

Dominique: Een nostalgische tip, maar ik meen het wel: geniet van elk, elk, elk moment dat je hebt.  Want Chirotijden zijn de mooiste tijden die er maar kunnen zijn.  Het leuke is dat er op die leeftijd nog zoveel kan.  Je staat op een kruispunt van mogelijkheden.  Geniet van die mogelijkheden en jaag je dromen na.  Je hebt al een serieus rugzakje vol met Chirolessen, gebruik die rugzak en trek ermee rond.  En het allerbelangrijkste: vergeet nooit het Chirojongetje of Chiromeisje, want een spelende mens is de leukste mens die er bestaat.

 

We konden geen betere afsluiter bedenken.  Bedankt voor dit heerlijk gesprek!