Zoals je misschien al ergens had horen waaien, heeft de Chiro vier (!) voorzitters. Een kwartet supergeëngageerde vrijwilligers die zo gebeten zijn door de Chiromicrobe dat ze zowat elke wakkere seconde van hun dag vullen met nieuwe inzichten, ideeën en vooral vergaderingen voor de Chiro. Tina en Wouter sloten hun carrière tevreden af en vertellen wat ze allemaal uitspookten de afgelopen vier jaar.

Waar ben je als voorzitter het meest mee bezig geweest?

Tina: In mijn eerste jaar als voorzitter heb ik me gesmeten voor de Chiroraad, het kloppende hart van de jeugdbeweging. Dat was ook de vergadering die ik als vrijwilliger het beste kende. Ik vond het enorm boeiend om die vergadering te leiden en te organiseren.

Wouter: In eerste instantie heb ik me de afgelopen vier jaar ook bezig gehouden met de Chiroraad. Daar geven we inderdaad met de vertegenwoordigers van de verschillende ploegen input op allerhande visievragen en nemen we beslissingen voor de Chiro. Het voorzitterschap daar houdt een aantal praktische zaken in: je regelt het wat-wanneer-hoe. Maar je moet die maandelijkse grote vergaderingen ook voorzitten en modereren. Vanuit de Agenda willen we daar komen tot gedragen beslissingen, die op een goede manier genomen worden, zodat heel het kader en bij uitbreiding de hele Chiro erachter kan staan.
Ook binnen de Agenda was ik vaak bezig met de praktische omkadering van onze eigen vergaderingen: de agenda van de Agendavergaderingen opstellen, vragen bundelen, zorgen dat alles tijdig behandeld werd. Dat gaf mij altijd de kans om alles op voorhand al kort even door te nemen. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat het tijdig opstellen en doorsturen van de agenda mij niet altijd lukte.

Daarnaast ben ik de afgelopen vier jaar ook met een aantal zaken bezig geweest die ik het vermelden wel waard vind: zo ging ik vier jaar naar de beheersgroep Chiro, de vergadering met vooral een financiële insteek, en werkte ik rond de visie over visies. Het werd immers duidelijk dat er nogal wat verwarring was tussen de Chirodroom, de Chirowaarden, de Chirovisie, de vele richtlijnen en het samenspel daartussen. Daarbovenop volgde ik elk jaar ook iets van evenementen op: Aspitrant, Ambriage en Krinkel passeerden de revue.

Het laatste jaar ging nog wat extra aandacht naar het hele digitale kader binnen de Chiro, al had ik daar minder tijd voor dan ik wou.

Ik kan het misschien als volgt samenvatten: ik ben nogal een 'operationele' voorzitter geweest. Dat neemt natuurlijk niet weg – en dat mag je dan aan de collega-voorzitters vragen – dat ik wel altijd een duidelijke visie of een duidelijk kompas had over wat Chiro is en wat het moet zijn, en dat ik daar dan ook voor opkwam. Dat zal ik ook behouden en er blijven voor gaan.

Tina: In mijn tweede jaar als voorzitter wilde ik me eerder verdiepen in thema's. Wat is er belangrijk voor de Chiro en waar willen we naartoe groeien? De suggesties voor die thema's komen vooral via het Chiroforum. Dat is de voorbereidende vergadering van de Chiroraad en een vergaderplek die op dat moment ook nog vrij nieuw was binnen de beweging. Ik heb die vergadering vorm gegeven door ze inhoudelijk sterker te maken. We nodigden experten uit van verschillende beleidsdomeinen, die de documenten versterkten die we bespraken. Ik nodigde leiding, gewesters en kadervrijwilligers uit die zich vanuit verschillende invalshoeken bogen over het onderwerp. Dat zorgde voor enorm boeiende discussies. En het Chiroforum ben ik vervolgens blijven doen.

Een ander project waar ik me mee heb beziggehouden, is het vrijwilligersbeleid van de Chiro. In mijn tweede jaar als voorzitter zat ik wel al eens samen met de beroepskracht voor kaderwerking om het wat te hebben over een uitbreiding van onze ondersteuning voor vrijwilligers binnen de Chiro. In mijn laatste jaar nu zijn we daaraan beginnen werken. Ik ben de postgraduaatsopleiding Vrijwilligerswerk aan het volgen bij de AP Hogeschool in Antwerpen, en die heeft me nog gesterkt in het besef hoe belangrijk het is om zo'n beleid te hebben. Als Chiro met zoveel kadervrijwilligers is dat niet onbelangrijk (lacht).

Ook het internationale aspect van de Chiro vind ik enorm boeiend. Ik heb het vooral leren kennen als voorzitter en heb het me zowat eigen gemaakt. We zijn als jeugdbeweging in het internationale veld enorm bekend en worden daar sterk geprezen. Ik vond het altijd belangrijk om het imago van de Chiro hoog te houden en verbindend te werken met de verschillende ledenorganisaties van de Fimcap.

Wat wou je zeker verwezenlijken als voorzitter, en is dat gelukt?

Tina: Goh, in het begin heb je als voorzitter wel heel wat dromen, maar in je eerste jaar moet je vooral alles nog leren kennen. Soms verloor ik mezelf in de vele vergaderingen die we hadden om gewoon al de dagelijkse werking van de Chiro te managen. Dan vergat ik soms welke richting ik zelf als voorzitter wilde uitgaan. Haha! Ik denk wel dat er heel wat zaken zijn gelukt, zowel kleine als grotere. Een klein dingetje was bijvoorbeeld dat ik keigraag pins wilde van de Chiro die je kan opspelden. Ik vond het belangrijk dat beroepskrachten en vrijwilligers de Chiro altijd op een goede manier konden vertegenwoordigen en dat je daar niet per se elke dag al onze Chirokleren voor moet dragen, begrijp ik volkomen. De pin is er vrij snel gekomen en dat vond ik echt de max! Hij werd ook snel door iedereen gebruikt, dus ik vond het zeker en vast geslaagd.

Ik had als persoonlijk doel dat ik mijn lokale Chirogroep wilde motiveren om stappen te zetten in het kader van Chirojeugd Vlaanderen. Ik vond het altijd belangrijk dat mijn leden groeiden in wie ze zijn en wat ze doen. Nu probeer ik ook de leiding als mens zich verder te laten ontplooien binnen de nationale werking van de Chiro. En met succes: zo zijn er een tiental mensen van de leiding en oud-leiding intussen actief binnen de nationale kaderwerking. Fantastisch toch! (lacht)

Wouter: Een van mijn ambities was om een oefening te doen zoals de oefening die de aanloop was naar Top 64: zijn we als Chiro nog altijd klaar voor de toekomst? Gaan we mee met onze tijd? Hoe blijven we relevant op middellange termijn? Zijn er zaken die we gemist hebben en waar we op moeten inspelen om blijvend een grote impact te hebben op vele kinderen en jongeren en de maatschappij in haar geheel? Een hele boterham en een hele uitdaging dus. We hebben het niet echt op die manier aangepakt en dat heeft een aantal redenen. Ik ben ervan overtuigd dat de Chiro vandaag de dag goed loopt, en ik zag mijn taak dan hoofdzakelijk om de koers te behouden en alles verder vlot te laten lopen. Daarnaast zijn er ook altijd de waan van de dag en de lopende zaken. Zo is er weinig tijd vrij om met zo'n groot traject bezig te zijn. Ten derde, en dat is eigenlijk de belangrijkste, besefte ik na verloop van tijd dat zo'n uitgebreid traject en een omwenteling zoals bij Top 64 niet aan de orde zijn. We zijn binnen de Chiro bezig met een heleboel initiatieven en trajecten die mij het vertrouwen geven dat de Chiro zichzelf voldoende in vraag stelt om de komende jaren relevant en impactvol te blijven. Er is ruimte om te experimenteren en we moedigen onze groepen aan om op verschillende manieren zoveel mogelijk kinderen en jongeren aan te spreken. Er is dus geen nood aan een revolutie. De Chiro is in permanente evolutie, en dat is goed.

Tina: We hebben toch ook wel een aantal grotere dingen gerealiseerd die ons als jeugdbeweging meer in de samenleving hebben geplaatst de afgelopen jaren. We beïnvloeden de publieke opinie en dragen campagnes uit die als voorbeeld kunnen dienen, niet alleen voor de jeugdsector maar voor de hele vrijetijdssector. Zoals Iedereen Mee Op Kamp, de voornaamwoorden in de e-mailhandtekening, en we kwamen op tegen betaald vrijwilligerswerk. Je merkte dat de jeugdwerksector ook sneller eerst naar de Chiro keek voor ze verdere stappen ondernemen. Maar wat ik nog het belangrijkst vind, is dat we niet alleen opkomen voor onze Chirogroepen maar voor álle kinderen en jongeren in onze samenleving.

Wat is het hoogtepunt uit je voorzitterscarrière?

Tina: De General Assembly (Algemene Vergadering) van de Fimcap was echt prachtig. Ik vond het zo leuk om de Chiro er te vertegenwoordigen, te speechen in het Engels voor al die landen die naar België kwamen om de toekomst van de Fimcap opnieuw vorm te geven. Zo werd de Chiro in 2018 opnieuw de host-organisatie en het vaste bureau voor de Fimcap voor de volgende 4 jaar. Ruben Leeman van onze Dienst Internationale Activiteiten werd Fimcap-voorzitter en we mochten trots alle voorzitters van verschillende jeugdbewegingen rondleiden op het nationaal secretariaat. Als kers op de taart stond daar op de binnenkoer een frietkraam waar iedereen dé beste Belgische maaltijd kon eten. Dat was af!

Wouter: Ik vind het moeilijk om één hoogtepunt te benoemen. Het is gewoon één lange fijne ervaring geweest. Ik ben wel trots dat we hebben kunnen werken aan het denken in functie van het geheel op de Chiroraad, en wat meer los te komen van de eigen ploeg. Dat is niet altijd makkelijk voor de vertegenwoordigers van de ploegen, maar toch lukt het ons. Zo hebben we de afgelopen jaren samen een aantal goede – en soms ook moeilijke – beslissingen kunnen nemen. Op die manier bouwen we samen op een gedragen manier aan Chiro.

Wat had je nooit gedacht dat je zou doen als voorzitter?

Wouter: Ik heb in mijn tweede jaar een kort interview mogen geven voor het VRT-journaal in het kader van Generatie Rookvrij. Ik had bij aanvang nooit verwacht dat ik ooit op de nationale tv te zien zou zijn (lacht). Een paar maand geleden kwam ik op mijn werk een klant tegen die dat onthouden had en mij daarvan herkende!

Tina: Ik was me er wel van bewust dat ik vergaderingen zou moeten leiden, zoals de Chiroraad of het Chiroforum. Maar de nationale Planning, waar we twee volle dagen samen met ontzettende veel vrijwilligers de werking van het volgend jaar bepalen, dat was wel stevig. Soms kom je terecht in ontzettend moeilijke discussies waar je het hoofd koel moet houden in het zoeken naar een consensus. Dat betekent soms ook dat je ploegen en vrijwilligers moet teleurstellen en harde knopen moet doorhakken. Gelukkig werden we daar altijd goed in gecoacht door de proost en de coördinatoren van de Chiro. Hoewel zulke keuzes moeten maken niet min is, heb ik vooral onthouden dat een keuze maken – hoe pijnlijk die soms kan zijn – ons wel vooruit brengt.

Wat wens je je opvolgers toe?

Wouter: Ik wens hen vooral weer een normaal jaar toe, met veel ontmoetingen, mooie momenten en weinig 'crisiskes'. Zo kunnen ze samen verder werken aan de Chiro, met de Agenda en alle kaderploegen. Zo kan de aandacht gaan naar de kern van Chiro: samen spelen, leven en ervaren.

Tina: Ik wens hen een nieuw netwerk dat opengaat. Dat is een van de mooiste zaken die ik in de Chiro heb ontdekt. Al die vrijwilligers die zo gepassioneerd zijn en zich met hart en ziel inzetten voor onze jeugdbeweging. Er zijn soms geen woorden voor te vinden hoe wauw die mensen stuk voor stuk zijn. En al die prachtige vrijwilligers leer je kennen en mag je ondersteunen. Dat is gewoon een zaligheid. Zoveel nieuwe vrienden voor het leven die je maakt, zoveel boeiende discussies die je met die vrijwilligers voert. Wauw! Geniet daar met volle teugen van.