“Plots stond ik met mijn gitaar aan een kampvuur met 5000 Chiromensen”
Bart Peeters heeft al heel wat strepen verdiend tijdens zijn carrière. Hij is populair bij jong én oud. En door al zijn verworven wijsheid van zijn tijd bij de Sint dachten we dat hij een blik op de toekomst kon werpen met ons.
Vlam: Drie jaar geleden heb je het Krinkellied geschreven. Was dat een moeilijke opgave die je kreeg?
Bart: Dat was een erg leuke opdracht! Maar ik had ze helemaal niet goed begrepen. Krinkel, dat is veel grootser dan ik ooit had kunnen bedenken. Ze hadden gevraagd of ik aan het Chirokampvuur een liedje wou komen zingen. Maar er waren zo'n 5000 Chiromensen aanwezig. Dat is superveel volk! Daar stond ik dan: enkel met mijn gitaar op het podium. Er was gigantisch veel enthousiasme. Het was een ongelofelijke kick, want ik had nooit gedacht dat ik bij het kampvuur voor zo veel mensen zou zingen. Het was zeker een avond die ik nooit zal vergeten.
Krinkel, dat is een megagroot bivak voor alle aspi's en leiding van de Chiro. Het vindt maar om de vier jaar plaats. Van 25 tot 30 augustus 2021 is het weer zover. Aspi's, het is jullie kans om deel te nemen voor je leiding wordt! Voor de keti's is het voorlopig nog toekomstmuziek.
Vlam: Keek je na Krinkel anders naar de Chiro?
Bart: Het was wat verwarrend. Voor Krinkel kende ik enkel het Chirokamp, maar tijdens Krinkel kwam die Chiroleiding als volwassenen over. De belangrijkste generatie is die van kinderen die nog zeer jong zijn, 9 jaar bijvoorbeeld. Het is voor hen nu allemaal heel ingewikkeld: dingen die voor ons vroeger vanzelfsprekend waren, kunnen voor hen niet. En dat is moeilijk om daar op de juiste manier mee om te gaan.
Ik geloof er ook in dat jonge mensen tussen 17 en 20 een ideale groep mensen zijn om 'de toekomst' op te leiden. Ik denk dat jonge mensen het beste kinderen kunnen opleiden, daarom vind ik het heel inspirerend dat mensen Chiroleiding worden en iets proberen te betekenen voor de kinderen die jonger zijn. En dat vind ik fantastisch!
“Jongeren zijn de ideale groep mensen om de toekomst op te leiden!”
Vlam: Veel van je liedjes zijn perfect om aan het kampvuur te zingen, denk maar aan ‘Lepeltjesgewijs’. Was dat altijd een bewuste keuze?
Bart: Nee, zeker niet. De liedjes die ik maak, ontstaan altijd wanneer ik wat op mijn gitaar zit te tokkelen en wat zing. Het is zeer simpel voor mij: als je een liedje niet perfect kan zingen aan een kampvuur, dan is er iets mis met het liedje. Op onze platen staan ook zeer veel nummers die veel rijker klinken, maar de basis is altijd wel een gitaar en een stem.
“Mijn jaren bij de jeugdbeweging hebben me gemaakt tot wie ik ben!”
Vlam: Heb je zelf in de jeugdbeweging gezeten?
Bart: De jeugdbeweging speelt in mijn leven een belangrijke rol. In Boechout was er zoiets als de Kring. Maar dat gaat over tijden die je je niet kan voorstellen (lacht). Je had toen jongens- en meisjesscholen, en de eerste keer dat we iets gemengd deden, was bij de voorbereiding van onze plechtige communie. Omdat het spijtig was dat dat moment voorbij ging, ontstonden de kringen. Eerst was het Kring 11 en daarna Kring 12. Op mijn 15 jaar werd ik er leiding. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.
Vlam: Welk moment is je het meest bijgebleven uit je tijd bij de Kring?
Bart: De luizenmarkt! We verkochten dan oude rommel voor het goede doel. Maar we moesten ook mensen naar de markt lokken. Dat deden we door toneel te spelen, muziek te maken, enz. Wij waren nog maar 15 en een paar 18. Veel te jong om een heel dorp op stelten te zetten, maar toch deden we het. Zonder twijfel wel mijn leukste ervaring.
Vlam: Zitten je kinderen in een jeugdbeweging?
Bart: De Kring bestaat al even niet meer. Nona, mijn oudste dochter, deed zeer veel in het JOC, een vereniging van jeugdhuizen. Door mijn eigen ervaringen en die van mijn kinderen heb ik gemerkt dat mensen ontmoeten en samen iets doen veel leuker is dan mensen ontmoeten en samen nietsdoen. Het is interessanter om samen iets mee te maken dan gewoon uit te gaan.
“Vroeger schaamde ik me soms omdat ik positief in het leven stond!”
Vlam: In welk opzicht zou je graag hebben dat mensen in je voetsporen volgen?
Bart: Vroeger schaamde ik me soms omdat ik positief in het leven stond. Er waren tijden waar het hip was om heel zwartgallig te doen. Daar ging ik nooit in mee, ik dacht altijd: there must be another way. Zoals ik vroeger mijn dromen met de jeugdbeweging waarmaakte, maak ik nu platen en werk ik vooral samen met mensen. Ik vind het belangrijk dat je passies hebt en dat iedereen hun passies najaagt.
Vlam: Bedankt Bart voor dit leuke gesprek!
