Niet elk bouwproject loopt van een leien dakje. Soms eindig je in een 'Help, mijn Chirogroep zit vol klussers'-scenario. Wij gingen op bezoek op de werf van Chiro Jokido en Chiro Jooske.

“Een project met goede intenties werd een nachtmerrie”

Emilia is groepsleidster van Chiro Jokido. Hun oude, rustieke lokaal staat midden in het stedelijke Gentbrugge. Het had eventjes geleden nood aan opfrissing. Wat begon als een project met goede intenties werd al snel een nachtmerrie. Gelukkig is er licht aan het eind van de tunnel.

Dubbelpunt: Vertel eens, Emilia, wanneer begon het allemaal?

Emilia: Wel, het begon ongeveer tien jaar geleden. Ik was toen zelf nog geen leiding, maar toen kreeg onze Chirogroep subsidies voor de renovatie van ons gebouw. Onze Chirogroep groeide toen nog enorm, dus we wilden onze zolder inrichten als nieuw lokaal. Het plan was om de zolder te renoveren en een nieuwe traphal te plaatsen. Daarnaast wilden we nieuwe toiletten en de bijbehorende riolering. Vroeger hadden we een bijbouw waar de toiletten stonden, maar die stonken nogal. Die zijn toen afgebroken.
Jammer genoeg is de architect nooit ter plaatse geweest, dus de plannen voor de verbouw klopten helemaal niet. De afmetingen waren niet juist, het aangekochte materiaal klopte niet, enzovoort. Er waren dus heel veel dingen die niet in orde waren, maar daar zijn ze alsnog mee gestart.

Dubbelpunt: Dat klinkt inderdaad als iets dat niet goed kan aflopen. Hoe ging het verder?

Emilia: Ze zijn begonnen aan de riolering. Wie die gelegd heeft, weten we niet meer. Dat is al iets te lang geleden. Het probleem met de riolering is dat die te diep werd gelegd. Daardoor kon het afvalwater niet afstromen naar de straat. Daarnaast was de septische tank niet afgesloten. Die was daardoor niet geschikt, dus we moesten hem verwijderen. De toiletten staan er wel al, maar we kunnen ze voorlopig niet gebruiken want ze zijn nergens op aangesloten. En ook onder ons binnenplein was er een probleem met de riolering. De afwatering helde omhoog in plaats van naar beneden. Daardoor bleef al het water op het plein staan en kwamen de tegels los te liggen. Bijgevolg kunnen we niet meer met de auto tot aan ons gebouw rijden en moeten we alles te voet doen.
We hebben de riolering twee jaar geleden zelf moeten uitgraven. Dat was spannend, omdat we zelf niet wisten hoe diep die lag. Ondertussen hebben we nieuwe riolering gelegd, en die wordt hopelijk nog voor het einde van dit jaar aangesloten.
Het is gewoon jammer dat we dit allemaal hebben moeten uitgraven. Al de kosten en moeite die ze in het verleden maakten en deden, het is allemaal voor niets geweest.

“We mogen gelukkig de toiletten van de Scouts gebruiken.”

Dubbelpunt: Dus op de toiletten zal je nog even moeten wachten? Wat als je nu naar de wc moet?

Emilia: We delen ons terrein met de scouts. Het terrein is van de parochie, net als ons lokaal. Het lokaal van de scouts is hun eigendom. Wij mogen gelukkig hun toiletten gebruiken en hebben een sleutel van het lokaal. Als wederdienst moeten wij ze elke week schoonmaken. Voorlopig mogen we dus hun toiletten gebruiken, maar hopelijk is dat niet lang meer nodig!

Dubbelpunt: Als we ons omdraaien, zien we de linkervleugel van het lokaal. Ik weet niet of er hier een feestje geweest is, maar het dak is eraf!

Emilia: Dat is – of liever: was – het dak van ons leidingslokaal. Dat stond op instorten, dus we hebben het afgebroken en het werd voorlopig gestut door de aannemer. Om de tien jaar krijgen we subsidies, dus dat konden we erbij nemen. Al het materiaal voor het nieuwe dak ligt hier al. Hopelijk is dat voor het einde van de herfstvakantie af. Het zoldertje dat er vroeger was, konden we niet betreden. Dat zal met het nieuwe dak wel mogelijk zijn. We zullen het inrichten als extra berging.

Dubbelpunt: En wie schakelden jullie in om het dak af te breken?

Emilia: Het meeste doen we zelf, maar we proberen af en toe eens de ouders in te schakelen. We snappen dat die niet staan te popelen om te helpen, maar er zijn toch een paar mensen die regelmatig helpen. Daar zijn we dankbaar voor.
Sinds kort werken we met een nieuwe architect. Het is dezelfde architect die het lokaal van de scouts hier heeft helpen zetten. Die architect is zeer begaan met het project en volgt alles goed op. Daardoor komt het einde een beetje in zicht.

“Hou zeker contact met je architect en geef het project niet zomaar uit handen.”

Dubbelpunt: Dat is fijn te horen! Dus eindelijk is er licht op het einde van de tunnel?

Emilia: Ja! Met de keuken waren er ook problemen, maar dat is opgelost. Hopelijk is tegen het einde van dit jaar alles af. Dan kunnen we eindelijk eens naar onze eigen toiletten gaan!

Dubbelpunt: Misschien nog een likje verf aan de voorgevel als kers op de taart?

Emilia: Ja! (lacht) Geef ons nog wat meer werk! Nee, de gevel is beschermd. Daar mogen we niet zomaar aankomen. Misschien een volgende keer!

Dubbelpunt: Wat zou je nog willen meegeven aan andere Chirogroepen?

Emilia: Hou zeker contact met je architect en geef het project niet zomaar uit handen. Het is belangrijk dat je met de leidingsploeg het project zelf goed opvolgt. En als je een architect hebt die ervaring heeft met jeugdverenigingen zal die de context beter kunnen begrijpen.

Chiro Jooske

Anneleen is iemand die graag de handen uit de mouwen steekt. In haar kleine maar fijne Chirogroep hadden de lokalen nood aan een likje verf. Helaas ging dat niet van een leien dakje! We volgen leidster Anneleen naar de lokalen in Smeermaas.

“We hebben met de leiding nog tot drie uur 's nachts geschilderd voor de Startdag”

Dubbelpunt: Hoe is jullie verbouwing begonnen?

Anneleen: Ongeveer tien jaar geleden kreeg onze Chirogroep enkele lokalen erbij. Dat was toen een oud jeugdhuis, maar wij mochten het gebruiken als Chiroheem. De muren waren vooral zwart en grijs, dus ik vond het een leuk idee om ze te verven. Dat idee was al een paar jaar aan het broeden. Ik heb goede connecties met een bedrijf dat onder andere verf verkoopt, dus we konden daar goedkoop aan ons materiaal geraken. Dat idee had ik dus tijdens de leidingskring (zo noemen we de vergadering, n.v.d.r.) op tafel gegooid, en iedereen ging akkoord!

Dubbelpunt: Waar zijn de problemen dan ontstaan?

Anneleen: Omdat de gemeente de eigenaar is van de lokalen gingen we daar toestemming vragen. De medewerker had ons verteld dat het geen enkel probleem was, dus we mochten beginnen. We moesten enkel onze offertes en onze bonnetjes binnenbrengen.

We hadden ondertussen ook een keukentje gekocht. Er was toch een wateraansluiting en we vonden het anders een gemiste kans. Maar toen we aan de gemeente vroegen om het water te komen aansluiten, bleek er plots niets in orde te zijn. De keuken was niet gereglementeerd en we mochten niet verder verven zonder officiële aanvraag. Een hoop miscommunicatie dus!

Dubbelpunt: Dat was waarschijnlijk wel een pijnlijk momentje?

Anneleen: Ja, zeg dat wel! We hebben een officiële aanvraag ingediend en na heel wat discussie via e-mail is het uiteindelijk wel goed gekomen. We konden eindelijk verder doen!
 

“Het begon echt te voelen als in 'Help, mijn man is een klusser!'. We hadden nog maar een paar dagen om alles in orde te krijgen.”

Dubbelpunt: Vanaf toen ging het vlot, of niet?

Anneleen: Toch niet. Het was toen zomervakantie en we begonnen met de rest van de verbouwing. De eerste dag was er veel leiding die kwam helpen, maar de dagen nadien kwam er telkens minder en minder volk. Na een week liet niemand nog van zich horen in onze WhatsApp-groep, dus stond ik er een beetje alleen voor. Ik heb regelmatig van 6 uur 's ochtends tot 22 uur 's avonds in onze Chirolokalen gezeten om er te werken. Mijn vriend heeft veel geholpen, maar die moest overdag gaan werken. Ik stond er dus helaas vaak alleen voor.
Een week voor onze Startdag was er iemand van de leiding die vroeg “hoe het nu stond met de lokalen” en ik werd daar echt woedend van! Toen onze oud-leiding kwam helpen uit sympathie vonden zij het ook echt niet kunnen dat niet alle leiding aanwezig was. Ze hebben zich in de WhatsApp-groep toen eens goed boos gemaakt tegen de huidige leiding. Toen kwamen die plots uit hun 'winterslaap'!
Uiteindelijk kwam onze Startdag alsmaar dichter en dichter. Het begon echt te voelen als in 'Help, mijn man is een klusser!'. We hadden nog maar een paar dagen om alles in orde te krijgen. De dag ervoor hebben we met de hele groep tot 3 uur 's nachts nog twee muren geverfd, alles schoongemaakt en opgeruimd. Om 7 uur stonden we paraat voor onze leden in onze 'nieuwe' lokalen. Zeker iets om voldoening uit te halen. Alle frustraties verdwenen!

Dubbelpunt: De resultaten mogen er zeker zijn! Het is prachtig!

Anneleen: Onze leden waren ook verbaasd! Ze hadden al een sneak peek gekregen via onze Instagram, maar toen ze aankwamen, vonden ze het megachic! Van de ouders hebben we veel positieve reacties gekregen! Het deed echt deugd.

Dubbelpunt: Ben je nog een beetje boos op je medeleiding?

Anneleen: Nu niet meer, maar toen ik zo helemaal alleen bezig was wel een beetje. Het is gewoon niet leuk als niemand van zich laat horen. Zelfs als je niet kan, is het tof dat je toch iets laat weten. Ik zou ondanks alles toch graag mijn ploeg bedanken. Jullie zijn echt een topteam! We mogen trots zijn op het resultaat!

Dubbelpunt: Heb je nog tips voor andere Chirogroepen?

Anneleen: Het is belangrijk dat je zeker afstemt met de eigenaar van de lokalen en met de gemeente wat je mag doen en wat niet. Anders kan het voorvallen dat je in het midden van je verbouwing moet stoppen, zoals bij ons. Probeer altijd te reageren op je medeleiding als ze vragen of je komt helpen of niet. Zo bespaar je veel misverstanden en frustraties!