“Op kamp ga je volledig voor de kinderen, al het andere valt weg” 

 

Al negentien jaar lang staat Radio 2-presentator Peter Verhulst tussen de potten en pannen van Chiro Duisburg. Elke zomer wisselt hij De Topcollectie in voor een heerlijke patat spécial. Aan Dubbelpunt onthulde hij al zijn kookgeheimen. 

 

DUBBELPUNT: Hoe ben je in de kookploeg van Chiro Duisburg terechtgekomen? 

Peter: Ik was zelf nooit bij de Chiro, maar mijn vrouw wel. We zijn in de kookploeg gerold doordat de Chirogroep toen groot was en er maar een stuk of zes kookouders waren om voor 100 personen te koken. Dit jaar was het negentiende jaar dat we mee zijn gaan koken en het was ook ons laatste jaar. We zijn gestopt omdat de kookploeg te groot geworden is en omdat het tijd was om de fakkel door te geven aan de jonge mensen. 

 

DUBBELPUNT: Was dat een hechte groep? 

Peter: Ja, dat klikte geweldig goed. Het was een groep van verschillende generaties, we waren daar bij manier van spreken de ouderdomsdekens. Wie in Duisburg stopt als oud-leiding komt meteen in de kookploeg terecht. Als je daar geen rem op zet, zit je op de duur met 25 kookouders. Zo ontstond er een soort kamp in een kamp. De periode dat we met tien à twaalf waren, was de periode dat we het comfortabelst konden werken. 

 

DUBBELPUNT: Wat vond je het mooiste moment als kookouder? 

Peter: Dat je niets van comfort hebt, alles zelf moet beredderen en je na een uur op dat terrein geen besef meer hebt van tijd of dag. Dat is allemaal weg. Je werk is weg, je enige bekommernis is: die kinderen moeten op tijd hun eten hebben. Daar hebben we altijd een punt van gemaakt: op tijd, niet een uur of twee uur later. Dat kan je niet verantwoorden als je met 25 in de keuken staat. 

 

DUBBELPUNT: Je eigen kinderen gingen mee op kamp. Hoe verliep dat precies? 

Peter: Ja, onze kinderen zijn van kleins af bij de Chiro en zijn allemaal groepsleiding geweest. De regel was dat je geen contact hebt met je kinderen. Ze moesten niet aan de keuken komen zagen van “mama dit of mama dat”. We bezochten onze kinderen niet in hun tent, ze moesten hun plan trekken. Ik weet dat de verleiding groot is om dat wel te doen, maar dat is altijd de regel geweest. Je zag hen wel lopen, natuurlijk, en zij zagen ons ook. 

 

DUBBELPUNT: Zijn er ooit dingen fout gelopen? 

Peter: Ja, tuurlijk, vooral bij rijst! Als je dat even niet in de gaten houdt, koekt dat meteen aan. Zeker in van die gigantische kookpotten. Maar je kan het niet verantwoorden als dat keer op keer gebeurt als je met 25 bent. 

 

DUBBELPUNT: Met welke gerechten kon je altijd scoren bij de leden? 

Peter: Er zijn er zo'n vier gerechten die altijd een schot in de roos zijn. Balletjes in tomatensaus, macaroni met ham en kaas, friet met stoofvlees en patat spécial. Dat zijn geplette aardappelen met spekjes, boontjes en eieren erbij. We hebben themaweken gehad, we hebben zo eens een Europees kamp gedaan met elke dag eten in een thema van een bepaald land. Wat we die dag klaarmaakten voor de kinderen was altijd een verrassing. We maakten dan wel een bord, maar we schreven daar het menu in codetaal op. Ze moesten dan het antwoord bij elkaar puzzelen. 

 

DUBBELPUNT: Je bent presentator van De Topcollectie op Radio 2. Hoe ben je daar terechtgekomen? 

Peter: Dat is een heel verhaal, hoor. Toen ik pas van school kwam, heb ik hier meegedaan aan stemtesten voor Radio 1 en Klara, toen nog BRT 1 en 2. Ze zochten daar stagiairs-omroepers. Een jaar heb ik dan bij Radio 1 gewerkt. Ondertussen was Studio Brussel gestart, ik wist dat ze daar mensen zochten en ben met knikkende knieën naar Jan Schoukens getrokken (toenmalig nethoofd van Studio Brussel – n.v.d.r.). Ik ben daar begonnen als redacteur, waar ik toen nog nieuwsberichten maakte op een tikmachine, zo lang is dat al geleden. Na een aantal maanden mocht ik beginnen te presenteren en kreeg ik uiteindelijk een eigen programma. Daar heb ik zestien jaar lang gezeten, tot 2000. Ik werd wat te oud, maar ik heb telkens het geluk gehad dat ik met mijn leeftijd kon overstappen naar een andere zender. Daarna heb ik drie jaar lang samen met Caren Meynen bij Donna (nu MNM – n.v.d.r.) de ochtend gepresenteerd en ten slotte ben ik bij Radio 2 beland. Als ze nu zeggen “het is goed geweest met De Topcollectie” ben ik hier ook weg, maar dan schiet er niet veel meer over, hé (lacht). 

 

DUBBELPUNT: Je hebt de voorbije 35 jaar dus bij heel wat zenders gepresenteerd. Welke periode vond je het fijnste? 

Peter: Studio Brussel. We hadden zeker geen gemakkelijke baas, maar je kon er zoveel van leren. Er was toen geen concurrentie, nog geen Nostalgie of Joe FM. We konden pop- en rockmuziek draaien, dat was nog onbestaande binnen de VRT. Wij waren de scheenschoppers van de VRT en onze baas deed daar dapper in mee. Wij waren echt een kleine groep rebellen. Donna vond ik een mindere periode, dat was echt een showzender en dan stond je voortdurend in de boekjes. Dat was niets voor mij. Aan de andere kant opende dat wel deuren. Zo heb ik een paar keer meegedaan in ‘F.C. De Kampioenen’. Ik was de baas van de GB en Carmen was kassierster. 

 

DUBBELPUNT: Heb je jouw kookcarrière bij de Chiro altijd gescheiden gehouden van de radio? 

Peter: Meestal wel, maar op een bepaald moment had de kookploeg een eierkoker nodig, zo'n mand waar je honderd eieren in kan doen. We vonden dat mandje niet meer. Toen heb ik een oproep gedaan op de radio, daar kwam wat reactie op. Die mand is wel nooit meer teruggevonden (lacht). 

 

DUBBELPUNT: Heb je een boodschap voor kookouders? 

Peter: Blijf dat met veel engagement en veel vuur doen, maar doe het vooral voor de kinderen. Als je daar voldoening krijgt, dan ben je zelf ook gelukkig. Als die kinderen thuiskomen en tegen hun mama en papa zeggen “we hebben weer fantastisch gegeten”, daarvoor ben je er.