'Je kind voor het eerst meesturen op kamp, is héél spannend'  

Hoe zien ouders hun kind het liefst thuiskomen van de Chiro?  En hebben ze soms nog angst als ze hem of haar aan de lokalen afzetten?  Wij ondervroegen enkele ouders van Chiro Stam uit Mortsel.  

Door Annelies, Evelien en Kato

DUBBELPUNT: Jullie kinderen zitten in de Chiro.  Hoe belangrijk is dat voor jullie?

Evi: Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen naar een jeugdbeweging kunnen gaan – Chiro of scouts, dat maakt niet uit – omdat ik zelf besef hoeveel plezier ik daaraan beleefd heb, hoeveel ik er geleerd heb ook, en hoeveel vriendschappen ik eraan heb overgehouden.  Ik zou heel graag hebben dat mijn kinderen dat ook op die manier ervaren.

Jan: Ik sluit me daarbij aan.  Ik ben zelf van deze Chirogroep afkomstig, dus ik vind het heel fijn dat mijn kinderen hier kunnen gedijen, maar een jeugdbeweging tout court was goed geweest.

An: Ik heb zelf een scoutsverleden, maar voor mijn kinderen is dat dus Chiro geworden.  En dat vind ik ook oké.

Sabrina: Het is vooral belangrijk dat je een Chiro- of scoutsgroep vindt waar je echt vertrouwen in hebt, en waar je kinderen gelukkig zijn.

DUBBELPUNT: Welke verhalen horen jullie het liefst als je kind thuiskomt van een Chironamiddag of van het kamp?

Sabrina: Als ze zeggen dat het kamp veel te kort duurde, dat ze het al missen en dat het hier saai is thuis, dan weet ik dat het goed geweest is.

An: Ik vind het tof als ik hoor dat ze op avontuur getrokken zijn in de natuur, of als ze een heel leuk spel gespeeld hebben waarvan je merkt dat de leiding er veel tijd in gestoken heeft.

Jan: Mijn zoon praat heel enthousiast als het klikt met zijn leiding, als hij zich goed voelt in de groep en er ook aandacht voor hen is.  Ik denk dat het ook fijn is dat niet alle activiteiten te competitief zijn, maar dat ze vooral samen leuke dingen beleven.

Evi: Ik sta altijd versteld van de ongedwongenheid waarmee mijn dochter thuiskomt.  Dat ze zo genoten heeft van de vrijheid en van de vrienden en vriendinnen rond haar.  Maar bijvoorbeeld ook van een aantal angsten die ze overwonnen heeft door bijvoorbeeld in het donker naar het toilet te moeten gaan of in een bed te slapen op een heel groot terrein.

'Als ik zie hoe leiding zo'n kamp opbouwt, dan heb ik daar alle vertrouwen in' 

DUBBELPUNT: Zijn jullie soms ook bang als jullie je kinderen een namiddag of een heel kamp afstaan aan jonge mensen?

An: Eigenlijk niet echt.  Ik ben zelf lang leiding geweest en dan weet je, áls er al eens leiding onverantwoord te werk gaat, dat er dan ook heel veel verantwoordelijke jongens en meisjes zijn die dat recht trekken en wél zorg dragen voor je kinderen.  Maar het blijft wel iets spannends, of je kind nu op kamp gaat met de Chiro of met Kazou: je geeft het wel uit handen.

Sabrina: Zeker het eerste kamp is heel spannend, maar ik ben zelf ook leiding geweest en dan heb je daar toch vertrouwen in.  Er is ook volwassen begeleiding mee, dus dan weet je dat het wel oké is.

Evi: Als ik op kamp aankom om de kinderen af te zetten, en ik zie hoe goed het daar georganiseerd is en hoe de leiding alles opgebouwd heeft in zo weinig tijd, dan heb ik daar echt wel vertrouwen in.  Maar ik kan me voorstellen dat dat voor ouders die zelf niet in de Chiro gezeten hebben een ander verhaal is.

Jan: Als oud-leiding weet je dat er achter de schermen waarschijnlijk wel van alles misloopt, maar dat dat ook wel op zijn pootjes terechtkomt.  Je hebt zelf ook zo geleerd om problemen op te lossen, hé.

DUBBELPUNT: Voelen jullie je verbonden met andere Chiro-ouders?

Sabrina: Er zijn ouders met wie het heel goed klikt, en dat is ook wel leuk want dan blijf je al eens wat langer plakken.  Mijn kinderen kunnen wel alleen naar hier komen ook, maar het is leuk om nog een babbeltje te doen.

Evi: Ik vind het vooral heel speciaal om de verbondenheid met de generaties te voelen: mijn vroegere leiding zijn de ouders van de leiding van mijn kinderen.  Anderzijds is er ook de band met de andere ouders die in de Chiro gezeten hebben – met hen kun je direct herinneringen ophalen en verhalen vertellen, en je weet meteen wat de andere bedoelt.

An: Veel ouders kende ik al van de school hier vlakbij.  Nu mijn oudste in het middelbaar zit, besef ik dat de school voorbijgaat maar dat de Chiro blijft – en zo blijf ik die ouders ook zien.

'Ik hoef niet van naaldje tot draadje te weten wat mijn kind doet op kamp.  Laat die maar spelen!' 

DUBBELPUNT: Vinden jullie dat leiding cursussen moet volgen om leiding te kunnen geven?

Sabrina: Gaat er niet al veel leiding op cursus?  En nieuwe leiding wordt ook wel vaak met oudere bijeengezet, daar leer je ook veel van!

An: Ik heb als stafmedewerker voor Scouts en Gidsen Vlaanderen gewerkt, waar ik verantwoordelijk was voor de vorming van de leiding.  Ik vind wel dat leiding vorming moet volgen, al is het maar om iets te weten over verzekeringen of over hoe je nu het tofste spel aller tijden in elkaar steekt.  Niet alles kun je leren door ervaring, vind ik.  Daarenboven leer je veel andere mensen kennen op cursus, waardoor je ziet wat in andere groepen de gewoonten zijn, hoe andere leiding bepaalde situaties aanpakt, enz.  Daar leer je veel uit!

Jan: Ik heb zelf ondervonden dat je na een Chirocursus anders terugkomt.  Je zit toch in je besloten Chirogroep, terwijl je op cursus je horizonten verbreedt.  Dat heeft best invloed op hoe je op zondag zelf voor je leden staat.  Ik vind het wel tof als leiding dat doet.

DUBBELPUNT: Deze zomer kwamen de jeugdbewegingen vaak op een negatieve manier in het nieuws.  Leiding werd daarbij vaak afgeschilderd als 'onverantwoordelijk'.  Beïnvloedt dat jullie idee over leiding?

Jan: Het gaat er niet anders aan toe dan vroeger, denk ik.  Alleen heb je nu de sociale media erbij, waardoor alles ferm overtrokken wordt.  Die dingen die in het nieuws komen, vind ik eigenlijk dikke zever.

An: Het is inderdaad de rol van de sociale media die hier speelt, denk ik, en ook van de smartphones, hé.  Kinderen hebben hun gsm mee op kamp en kunnen meteen in het heetst van de strijd laten weten of dit of dat gebeurd is.  Hier bij Chiro Stam wordt daarin niet overdreven, en daar ben ik wel blij om.  Op Facebook komt er af en toe een foto en dat is het.  Ik hoef niet van naaldje tot draadje te weten wat mijn kind doet op kamp.  Laat die maar spelen, blij en verdrietig zijn.  Ik heb er echt wel vertrouwen in dat dat goed komt.  Het is ook gemakkelijk om in komkommertijd zo'n thema aan te snijden.

Jan: Toen ik nog leiding was, hebben we ooit een kamp gehad waarin de helft van de leden ziek werd.  Twee keer per dag moest er een dokter langskomen.  Dat kamp is gewoon kunnen doorgaan.  Ik denk dat er nu in het algemeen meer gepanikeerd wordt.  Ik ken de situatie niet van de kampen die deze zomer in de pers kwamen, maar ik veronderstel dat dat iets van alle tijden is.  Het krijgt nu gewoon meer aandacht.

Sabrina: Ja, dat denk ik ook.  Als leiding nu een fout maakt, wordt dat direct uitvergroot.  Dat is jammer voor de leiding die er elke zondag weer staat.  Wij hebben ook fouten gemaakt, maar die kwamen niet op Facebook en dus niet in de media.

Evi: Ik denk dat er nu inderdaad meer druk ligt op de leiding.  Ik hoop alleen dat dat leiding niet demotiveert, en dat ze daardoor niet afhaken.

Dat dit gesprek hen een hart onder de riem mag steken!  Bedankt voor jullie tijd.