'Toen ik lid was, werd ik alleszins veel harder gestraft'

 

Er zijn eindeloos veel manieren om te straffen en te belonen. Sommige leiders en leidsters zijn voorstander van een zachtere aanpak, andere wanen zich in het leger met de tuchtmaatregelen die ze bedenken. Wij gingen eens luisteren bij Chiro Korneelke uit Aalbeke hoe zij stoute leden aanpakken.
 

DUBBELPUNT: Wanneer hebben jullie zelf voor het laatst nog iemand moeten straffen of belonen en waarom was dat?

Jorn: De laatste keer dat ik iemand heb gestraft, was op kamp. Omdat die persoon de andere kindjes wakker hield. Ik heb het kind even buiten laten afkoelen.

Bram: Ik denk een van de zondagen van dit jaar. Omdat de leden niet luisterden, heb ik hen gewoon aan de kant gezet.

Bo: Het is mijn eerste jaar als leiding en ik heb in die paar werkingen nog niemand moeten straffen. Belonen ook nog niet echt.

Margot: Ik was vorig jaar leiding van de aspi's, en daar moet je niet echt straffen. We hadden geen echt beloningssysteem, maar wel een manier om de leden aan te moedigen zodat ze vaker kwamen. Dat was met een opdracht die ze iedere keer moesten uitvoeren, ofwel tegen de volgende zondag, ofwel tegen een periode erna. Als ze een aantal opdrachten voltooiden, kregen ze een beloning.

Ruben: Ik heb vorige week nog leden gestraft omdat ze niet luisterden tijdens de speluitleg. En omdat ze het tijdens een spel zelf voor de andere kindjes lastig maakten om het te kunnen volgen. Ik heb hen aan de kant gezet en toen mochten ze niet meer meedoen voor een bepaalde tijd.

Triestan: Bij mij was het op kamp dat ik voor het laatst een lid heb gestraft en dat was omdat ze in de tent 's nachts te luidruchtig waren. Ik heb hen dan gewoon wat toertjes laten lopen.

DUBBELPUNT: Wanneer vinden jullie het nodig een kind te straffen? Wanneer is het niet langer 'gek doen in de Chiro', maar vervelend gedrag?

Bo: Ik zal echt niet rap iemand straffen omdat ze ambetant doen ten opzichte van de leiding, of ten opzichte van mij. Als ze niet luisteren tijdens een speluitleg zou ik daar nooit iemand voor straffen. Zo ben ik gewoon niet. Maar zodra iemand persoonlijk tegen een ander lid echt kwetsende dingen begint te zeggen, of begint te slaan of schoppen, dan zou ik toch wel ingrijpen.

Margot: Ik vind zodra je merkt dat andere kinderen er onder lijden en daardoor geen plezier meer hebben, door die jongen of dat meisje. Als iemand babbelt tijdens een speluitleg zou ik die persoon daar niet direct voor straffen, maar als ik zie dat dat de hele groep echt stoort, vind ik dat je dan wel moet ingrijpen.

Triestan: Maar niet onmiddellijk, ik vind dat je eerst een paar waarschuwingen moet geven voor je overgaat tot straffen.

Bram: In een jeugdbeweging mag je speels zijn, je moet niet de hele tijd streng zijn. De leden weten wanneer ze een beetje stiller moeten zijn zodat ze de speluitleg kunnen begrijpen. Zodra de speluitleg voorbij is, mogen ze roepen en doen wat ze willen. Maar het is belangrijk dat ze dat verschil begrijpen. Als ze toch te lang te luid zijn, kan je hen een keer wat langer laten zitten om te tonen dat het niet leuk is voor hen als ze niet snel stil zijn.

 

“We haalden vroeger wel meer kattenkwaad uit dan de leden nu. Wij hebben eieren in de schoenen van de leiding gestopt.”

 

DUBBELPUNT: Wat zijn de vervelendste straffen die jullie zelf gekregen hebben?

Triestan: Er was op onze kampplaats een gigantische berg met kiezelsteentjes. Als speelclubbers moesten we als straf op onze blote voeten tien keer die berg naar boven lopen.

Margot: Jij werd zelfs dubbel gestraft, doordat je een gabbe in je knie had door die straf (n.v.d.r. een open wonde)!

Triestan: Ja, we moesten op onze knieën door het gras kruipen en er lag een stuk glas in het gras, waardoor ik een gabbe had in mijn knie.

Jorn: We haalden vroeger wel meer kattenkwaad uit dan de leden nu. Wij hebben eieren in de schoenen van de leiding gestopt.

Margot: Als rakwi was ik een keer aan het babbelen in bed. Ze hebben mij toen uit de kamer gehaald en ik heb in een ander bed moeten slapen, zonder onderlaken, helemaal alleen in een kamer waar het vol zat met vliegen!

 

DUBBELPUNT: Merken jullie zelf een groot verschil met straffen die je kreeg toen je zelf nog lid was?

Margot: Toen ik lid was, werd ik alleszins veel harder gestraft. Misschien is het omdat ik weet hoeveel pijn ik heb gehad, gewoon omdat ik een beetje aan het babbelen was, dat ik daarom veel milder ben voor de kinderen. Omdat ik denk: dat kan echt niet de bedoeling zijn. Ik weet nog toen ik lid was, dat zal ik nooit vergeten. Het had op weekend gevroren, dus het gras was helemaal bevroren. En wij moesten allemaal op onze blote voeten toertjes gaan lopen op dat bevroren gras, dat was echt de hel.

Ruben: Nu zijn het vooral lastige straffen, om hen een beetje uit te putten. Zodat ze vermoeid zijn wanneer ze weer in hun bed kruipen, en snel gaan slapen.

DUBBELPUNT: Hebben jullie last van klagende ouders?

Margot: De kookploeg zijn bij ons degenen die redelijk snel klagen.

Jorn: Ik vind dat de kookploeg daar een beetje in overdrijft, want onze straffen vallen heel goed mee. Ze moeten gewoon soms even aan de kant staan.

Bo: Toen mijn pa vroeger in de kookploeg zat, is hij wel een paar keer naar de leiding gegaan om te zeggen dat ze moesten stoppen. Omdat het erover ging, maar toen ging het er écht wel over.

 

DUBBELPUNT: Naast straffen kan je leden voor goed gedrag belonen. Wat zijn leuke beloningen die jullie al verzonnen hebben voor jullie leden?

Margot: In mijn eerste jaar was ik speelclubleidster en hadden we in het begin van het kamp een stickerboek gegeven met lege blaadjes. Elke keer als ze flink waren, kregen ze een aantal stickers en mochten ze die in hun boekje kleven. Op het einde van het kamp hebben we hen wel al de rest van de stickers gegeven, maar dat wisten ze in het begin niet.

Bram: In mijn tweede jaar leiding hadden we een knuffel bij de sloebers. Het kind dat het flinkst was, dat het het meest verdiende of het actiefst meespeelde, kreeg de knuffel en het vriendenboekje mee naar huis. In dat boekje mochten ze dan schrijven en een foto plakken.

Bo: Toen ik rakwileiding was, mocht degene die een dag het beste meespeelde op kamp de volgende dag de marcel aandoen van 'rakwi van de dag'. Dat was heel tof om mee te pronken. We zorgden er wel voor dat iedereen dat T-shirt een keer kon dragen en iedereen deed echt zijn best. Je wist wel dat je hem een keer ging krijgen.

Bram: Vorig jaar hadden wij een bel van de dag. Dat waren groene fietsbellen, en elke avond bespraken we één lid dat een fietsbel verdiende en waarom. Er was bijvoorbeeld de leuke bel, de enthousiaste bel. Dat schreven we dan op een fietsbel, en die fietsbel was hun cadeautje op het einde van het kamp.

DUBBELPUNT: Wat werkt er volgens jullie het beste: dreigen met een straf, of zeggen dat ze een beloning krijgen als ze iets doen?

Margot: Ik ben 100 % pro belonen, want ik denk dat dat op lang termijn het meeste effect heeft. Als het echt niet gaat, vind ik wel dat je een keer moet durven straffen.

Bram: Ik vind niet dat je moet dreigen met straffen, maar als ze erover gaan, moet je hen een waarschuwing geven. En als ze er over blijven gaan, dan straf je hen.

Jorn: Ik ben wel pro straffen. Ik vind dat ze soms weleens mogen weten dat ze iets misdaan hebben, dat ze beseffen dat het niet kan.

Margot: Maar ik denk dat als er één kind iets misdoet en alle andere leden krijgen een beloning, dat je het ook wel beseft.

Bo: Ik denk vooral dat belonen goed werkt naar de ouders toe. Want als je als leiding de reputatie hebt om rap te beginnen straffen, dan zal je daar als ouder negatief tegenover staan.

 

DUBBELPUNT: Ten slotte, hebben jullie al leden moeten straffen voor dingen die je vroeger zelf hebt gedaan?

Allemaal samen (lachend): Ja!

 

DUBBELPUNT: En vonden jullie dat moeilijk?

Jorn: Nee, niet echt. Ik besef wel dat als wij vroeger gestraft werden, dat dat was omdat we iets misdeden. Nu pas besef je hoe lastig je vroeger was.

Margot: Al bij al vond ik gestraft worden soms wel tof, zolang het niet te erge straffen waren. Zo 's nachts uit je tent moeten komen om een paar toertjes te gaan lopen, ik heb daar goede herinneringen aan. Als je samen gestraft werd met je vriendinnen met wie je aan het babbelen was. Op het moment zelf vond ik het waarschijnlijk minder leuk, maar nu kan ik daar wel al lachend naar terugkijken.