Zij deden het voor het eerst anders

Voor alles een eerste keer, maar wanneer heb jij met je Chirogroep nog eens voor het eerst iets anders gedaan?  Tradities; in de meeste Chirogroepen krijg je ze met de beste wil van de wereld niet veranderd.  Weinig mensen zo nostalgisch als Chiroleiding die al hun heel hun leven een bezoekdag kent op kamp.  Maar soms is verandering nodig en zelfs nuttig.  Lore en Thomas vertellen hoe zij tradities hebben doorbroken.

Door Emilie en Lotte

De bezoekdag die ribbelwelkomdag werd

'Een tiental jaren geleden heeft mijn tante samen met de leidingsploeg van toen een bezoekdag op kamp ingevoerd.  Die traditie hebben we na het kamp van 2015 afgeschaft.  De redenen hiervoor waren zeer divers.  De hoofdreden was dat er te veel tijd en werk verloren ging aan het organiseren van de bezoekdag, energie die we beter konden steken in een extra speeldag voor de leden.  Wat uiteindelijk doorslaggevend was, was dat het kamp van 2016 in de Ardennen plaatsvond en het meer dan drie uur rijden was voor de ouders.  Een ideaal moment om de traditie te doorbreken.

De discussie draaide vooral rond het afwegen van de voor- en nadelen, en heeft dan ook over verschillende vergaderingen plaatsgevonden.  Maar uiteindelijk bleken er meer nadelen dan voordelen te zijn aan zo'n bezoekdag.

Het grootste struikelpunt bleek het vinden van een vervangend concept.  Daar hebben we zeer lang over gebrainstormd met de volledige ploeg: de leiding, ouderraad en kookploeg.  Al snel werd duidelijk dat het voor de ouders van de jongste afdeling belangrijk was om te zien waar hun kind op kamp gaat.  Dat was voor hen een soort geruststelling, dat ze wisten waar ze hun kindje voor het eerst vijf dagen achterlieten.  Zo werd de bezoekdag omgetoverd tot de ribbelwelkomdag.  Voor de andere ouders hebben we onze blog geüpdatet.  Onze blog wordt meer onderhouden en we voorzien nu veel meer foto- en videomateriaal.  Zo zijn de ouders gerustgesteld en kunnen ze ook van op afstand meevolgen wat er allemaal gebeurt.  Voor sommige ouders bleek het nadien ook een opluchting dat ze het verre eind niet moesten rijden.  Andere ouders reageerden dan weer teleurgesteld, maar ze begrepen ook wel onze kant van het verhaal.  Persoonlijk hadden we als leidingsploeg meer tegenwind verwacht, maar die is eigenlijk uitgebleven.  Dat was een opluchting voor ons.'

Lore van Chiro Nele

Meisjes en jongens: de fusie

'Hier in Lovendegem hadden we vroeger een jongens- en een meisjesgroep.  De meisjes kampten met een leidingstekort en de jongens hadden geldproblemen.  Er was één oplossing om beide problemen op te lossen: fusioneren.  De knoop doorhakken was geen evidentie, want sinds het ontstaan van onze Chirogroepen gingen we gescheiden door het leven.  Maar nu was er gewoon geen andere optie: of we gingen samen, of we moesten allebei stoppen.  Dat begreep de leiding gelukkig wel.  Wie er het minst blij mee was, waren de oudere leden.  Onze aspi's zouden het liefst nog een jaar apart gebleven zijn, om zo van een laatste extra zot kamp te genieten.  Volgens mij ervaarden bijna alle leden die al enkele jaren in de gescheiden groepen zaten een gevoel van spijt.  Al begrepen ze de situatie natuurlijk wel.

In het begin was het enorm wennen.  Zeker omdat de jongens en de meisjes elk apart ook andere tradities hadden.  Daardoor was het het eerste jaar echt puzzelen en uren vergaderen over wat we wel of niet gingen behouden.  Denk bijvoorbeeld aan de evenementen: de meisjes hielden hun Hot Pants Party en de jongens hadden Yummi.  Samen konden we echter maar één fuif organiseren.  Daarom zijn we met de leiding de Hot Pants Party blijven organiseren en doen de aspi's nu Yummi om geld te verzamelen voor een leuke activiteit.  Achteraf gezien zijn we zeker blij met onze beslissing.  Het gaat goed met de Chiro, ook al gaat het leidingsaantal weer wat achteruit.

Al bij al was het zeker de juiste beslissing om samen te gaan, anders waren onze groepen moeten stoppen door geld- en leidingstekort.  Maar natuurlijk zou ik het niet erg vinden om nog eens een kamp apart te doen, gewoon uit nostalgie!'

Thomas van Chiro Luvand