“Wij leven allemaal voor de Chiro” 

 

We zoeken onze vrienden deze maand in de spiksplinternieuwe fusiegemeente Puurs-Sint-Amands. Niet zo lang geleden telde Chiro Puurs maar zes mensen in de leiding, nu zijn ze met een mooie ploeg van twintig. Met heel wat jeugdbewegingen op het grondgebied strijden ze ook voor elk lid. Devlin, Nikias, Levi en Robbe vertellen ons hoe ze met die uitdagingen hun plan trekken.  

 

DUBBELPUNT: Jullie hebben lang met een leidingstekort gekampt. Hoe hebben jullie dat opgelost? 

Devlin: Dat was voor ons op zich niet zo heel moeilijk. Ik ben samen met vier anderen leiding geworden en toen waren we met zeven in totaal. Op dat moment hebben we beslist dat we vrienden buiten onze Chirogroep moesten zoeken. Dat ging nog wel redelijk vlot. 

Nikias: We hebben daar heel veel geluk mee gehad. Ik ben nu het langste leiding. Toen ik begon, waren we met zeven en daarna maar met zes. Er was maar één leider of leidster per afdeling. In het begin hadden we het gevoel dat we het moesten volhouden en wachten tot er het jaar nadien weer leiding bij kwam. De oudste afdeling besefte dat er van hen verwacht werd dat ze leiding werden. Maar uiteindelijk hebben we geluk gehad dat er veel externe mensen leiding wilden worden. Vijf van de twintig komen nu van buitenaf. Die zijn nooit als lid bij de Chiro geweest, maar die zijn heel goed in de groep gekomen. 

Levi: Het is wel pittig geweest. Het eerste jaar dat ik in leiding stond, was er onvoldoende ervaren leiding. Toen moest ik samen met iemand die ook pas leiding was een afdeling trekken. Dat was met vallen en opstaan. Er waren afdelingen die leiding kregen van één iemand die net leiding was geworden. 

 

DUBBELPUNT: Voelden jullie dan druk om lang leiding blijven? 

Devlin: Het is allemaal veel te leuk om weg te gaan (lacht). Het is niet zo dat mensen die willen stoppen toch moeten blijven, maar dat was vroeger wel zo. Er waren mensen die te lang zijn gebleven omdat ze het idee hadden dat het niet goed zou komen met de groep als ze stopten. 

Levi: Nu moeten we bijna mensen verplichten om te stoppen. Ik kijk naar niemand (lacht). 

 

DUBBELPUNT: Vanwaar kwam het idee om externen te zoeken? 

Devlin: Dat is heel spontaan gekomen. Jij (kijkt naar Robbe) was hier altijd met Ward in de zomervakantie. We vroegen ons af wie die man was die altijd in ons Chiroheem rondhing (lacht) en toen ben je er zo in gerold. Herman is ook een keer komen helpen en hij is gewoon gebleven. Ik denk dat we geluk hebben dat we een goede vriendengroep zijn en dat zij er als leiding echt bij horen. 

Robbe: Het was in het begin wel zoeken naar hoe alles werkte. Ik mocht vroeger van mijn ouders nooit in de jeugdbeweging gaan, maar uiteindelijk mocht ik na wat discussie wel leider worden. Er zijn heel wat gewoonten en principes die ik als buitenstaander niet kende. Nu, een jaar later, ben ik wel mee, denk ik. Ik heb de test doorstaan (lacht). Het is wel fijn om aanvaard te worden als je niet in de Chiro hebt gezeten. 

 

DUBBELPUNT: Hoe was de periode dat jullie met weinig waren? 

Nikias: Ik weet niet of de leden er veel last van gehad hebben, maar je kan toch niet alle spelen doen. We losten veel op door hulp te vragen van oud-leiding of vrienden, zodat je toch niet altijd alleen stond. Het is altijd fijner om met meer mensen leiding te geven. We merken wel dat we nu veel meer leden hebben dan vroeger, waarschijnlijk doordat we nu meer leiding hebben. Ik denk dat je als ouder je kinderen sneller naar een Chirogroep stuurt met vijftien mensen in de leiding dan met zes. Ik zou net hetzelfde doen. Er zijn veel jeugdbewegingen in de buurt, als ouder heb je dus veel keuze. 

 

DUBBELPUNT: Veel keuze aan jeugdbewegingen, zeg je. Op zaterdag zit de KSA op dit terrein. Is het een grote uitdaging om jullie terrein te delen? 

Devlin: Ik vind hen niet meteen concurrentie. Ik wil uiteraard wel groter en beter zijn dan de KSA, maar ik zal niet tegen hun leden zeggen dat ze naar de Chiro moeten komen omdat het hier toffer is. Dat gaat ook niet, want zij hebben op zaterdag werking en wij op zondag. 

Nikias: Er is toch wel een beetje concurrentie, vind ik. Je vergelijkt constant met elkaar. Als zij op hun startdag ballonnen hangen, denk wij al van: oei, wat gaan wij doen? Vroeger konden we echt niet met elkaar opschieten, maar nu is dat helemaal anders. Wij gaan bijvoorbeeld bij elkaar Sint en Piet spelen. 

Levi: De huidige leiding van de KSA heeft altijd bij ons in de klas gezeten, we kennen elkaar dus al heel lang. Dat zijn vrienden, maar toch wil je altijd dat tikkeltje beter zijn. (lacht) 

Nikias: We delen het terrein, dus je kan je enkel onderscheiden door je activiteiten en hoe je jezelf in de markt zet. We hebben nu meer leden, maar je moet eraan blijven werken zodat het niet opnieuw daalt. Je moet zorgen dat je je laat zien, bijvoorbeeld door naar de kerk te gaan met Christus Koning, een startdag te organiseren of langs de scholen te gaan. 

 

DUBBELPUNT: Speelt jullie vroegere leidingstekort daarin een rol? 

Nikias: Ik denk dat wij meer het gevoel hadden dat we dat allemaal moesten doen omdat we een heel kleine Chirogroep waren. We gingen vroeger maar met dertig personen op kamp, leiding en kookploeg inbegrepen. Ondertussen is dat al meer dan verdubbeld. Ik heb nog altijd het gevoel dat we ons constant voor onze Chirogroep moeten inzetten, omdat ik die periode heb meegemaakt. Alles wat je doet, moet je goed doen, want je kan het je niet permitteren om leden te verliezen. Ik probeer dat door te geven aan andere leiding. De scouts van Bornem zijn bijvoorbeeld met 300 leden of zo, dus als daar iemand stopt, dan is dat maar zo en komt er een plaats vrij voor iemand op de wachtlijst. 

Levi: Ik denk echt dat dat in ons DNA zit dat we ervoor moeten gaan, het zo goed mogelijk doen. 

Devlin: Wij leven allemaal voor de Chiro, sommigen wonen hier bijna. (lacht) 

DUBBELPUNT: Veel succes nog!