Voor deze editie van Dubbelpunt hebben we een Frank geïnterviewd over ‘Frank’ in de breedste zin van het woord. Wij spraken met Frank Gullentops, een gepassioneerd oud-leider die al twintig jaar actief is in de kookploeg van Chiro Beerzel. 

Door Rijul

Dubbelpunt: Dag Frank. In deze Dubbelpunt verschijnen er heel wat Franken. Wat onderscheidt jou van de andere?
Frank: Ik ben Frank Gullentops, bijna 50 jaar en ik zit al sinds mijn 6 jaar in Chiro Beerzel. Als ik het goed heb, ben ik dus in het jaar 1979 begonnen met de Chiro. Ik ging daar ook heel mijn leven graag naartoe. Naast de jaren die ik als lid heb doorgebracht, ben ik ook nog eens acht jaar leiding geweest. En tot op vandaag ben ik al twintig jaar met heel veel plezier kookouder. Dit jaar wordt dus mijn 21e jaar in de kookploeg.

Dubbelpunt: Jij bent dus al je hele leven een toegewijde Chiroman, mooi zo! Was jij de enige Frank binnen jouw Chirogroep of vriendenkring?
Frank: Binnen mijn Chirogroep of vriendenkring kende ik geen andere Frank. Dus ja, ik was de enige echte Frank. De enige naamgenoot die ik ken, was een oud-collega van mij. Misschien leuk om te weten is dat ik wel een grappige bijnaam had.

“Ze noemden mij vroeger ook weleens Bitter.”

Dubbelpunt: Die willen we natuurlijk horen. Vertel?
Frank: Ze noemden mij vroeger ook wel eens Bitter. Je zou denken dat dat komt omdat ik een bitter persoon zou zijn. Integendeel, dat ben ik helemaal niet. Dat komt gewoonweg omdat ik bij de frituur altijd bitterballen bestelde. Ik eet dat echt supergraag. En vandaar dus mijn bijnaam Bitter. Vrienden of kennissen noemen mij trouwens vandaag nog altijd zo. 

Dubbelpunt: Wat een geweldige bijnaam! Frank, je bent al twintig jaar kookouder. Waarom engageer je je al zo lang?
Frank: Ik heb me altijd graag ingezet voor de jeugd. Zelf ben ik dus van jongs af aan lid en daarbij nog eens acht jaar leiding geweest bij de Chiro. Wat ook al uitzonderlijk lang is. De meeste leiding bij ons stopt na twee à drie jaar. De liefde voor de Chiro is gewoon nooit weggegaan bij mij.

Dubbelpunt: Hoe ben je begonnen als kookouder?
Frank: Ik ben begonnen bij de kookploeg omdat ze het jaar dat ik gestopt was nog extra werkkrachten nodig hadden. Ik zag dat wel zitten, maar kende nog niet veel van de keuken. De eerste keer ben ik dan meegegaan en dat beviel me wel. Ze zijn daarna wel niet meer van mij af geraakt (lacht). Ik hoop dat ze dat niet zo erg vinden, maar ik denk alleszins van niet. Door elk jaar mee te gaan op kamp leerde ik uiteindelijk wel hoe alles in elkaar zat en wat er precies moest gebeuren in de keuken. Ik blijf graag nog meegaan voor zolang het kan, ik vind het zo’n fijne ervaring elk jaar!

Dubbelpunt: Vorig jaar was jouw twintigste jaar als kookouder. Werd dat op een speciale manier gevierd?
Frank: Ja hoor. De leiding en de andere kookouders hadden achter mijn rug vorig jaar op kamp vanalles geregeld. Ik was vroeger, en vandaag nog altijd, iemand die nooit brieven naar huis schreef. Op kamp verwachtte ik dan ook nooit brieven te krijgen. En op een van de eerste dagen kreeg ik plots een brief die op mijn naam stond. Maar daar bleef het niet bij. Ook op dag twee, drie, vier, enzovoort kreeg ik brieven. Daarin stonden allerlei lieve teksten van ouders, ex-leiders en Chirosympathisanten om mij te bedanken voor mijn inzet. Ze hadden dus voor het kamp blijkbaar ouders en vrienden aangesproken om speciaal voor mij die brieven te schrijven. En dat was nog niet alles. 

“Plots stond de lokale tv-zender op ons kampterrein.”

Op de zesde dag stond ineens de lokale tv-zender op ons kampterrein om mij te interviewen over mijn ervaring. Ik vond dat echt wel een verrassing want ik ben iemand die liever op de achtergrond blijft. Ik wil altijd zoveel mogelijk anderen kunnen helpen en hoef daarvoor niet in de belangstelling te staan. Maar dat de leiding dat allemaal speciaal voor mij had georganiseerd, kan ik wel enorm appreciëren.
 

Dubbelpunt: Dat is een mooie manier om jou in de bloemetjes te zetten. Heb je die brieven nog?
Frank: Ik heb ze jammer genoeg niet meer allemaal, maar een deel heb ik thuis bewaard.

Dubbelpunt: Door al die Chiro ervaring heb je de jeugd zien veranderen. Er wordt gezegd dat de leden vandaag ‘franker’ zijn dan vroeger. Wat denk jij hiervan?
Frank: Ik vind wel dat sommige kinderen sneller hun mond opendoen. Maar ik vind dat niet zo erg. Kinderen moeten kinderen blijven en kattenkwaad kunnen uithalen. Ik ben nog van de oude stempel, maar als ze nu ergens belletje-trek doen, wordt er meteen naar de politie gebeld. Misschien zijn de ouderen gewoon strenger geworden? (lacht) Ik vind dus dat dat frank zijn allemaal nog meevalt en geen probleem is. Grenzen aftasten hoort nu eenmaal bij kind zijn.

Dubbelpunt: Was jij vroeger zelf frank tegen je leiding? Of was je eerder een brave Hendrik?
Frank: Ik was eerder frank, ik haalde ook wel kattenkwaad uit. Als we iets konden uitspoken bij de leiding, dan deden we dat ook.

“Grenzen aftasten hoort nu eenmaal bij kind zijn.”

Dubbelpunt: Heb jij een favoriete Frank?
Frank: Vroeger, toen ik nog voetbalde, werd ik regelmatig met de voetballer Frank Vercauteren vergeleken. Dat is me altijd bijgebleven. Waarschijnlijk omdat ik niet de beste speler was, dus het komt waarschijnlijk door zijn naam. (lacht) Voor mij is dus Frank Vercauteren mijn favoriete Frank.

Dubbelpunt: Is er nog iets dat je wil delen met onze lezers?
Frank: Ik wil iedereen in onze Chirogroep bedanken voor de tijd die we samen hebben beleefd. Vooral de kookploeg en de leiding die mij al meer dan twintig jaar verdraagt als kookouder op kamp. Ik vind het nog altijd enorm leuk. En aan alle lezers wil ik nog meegeven: als ze jou ooit vragen om mee te gaan als kookouder, zeker doen! 

Dubbelpunt: Dank je wel, Frank, en veel plezier op jouw 21e kamp als kookouder dit jaar.