Op 22 november vieren we het Feest van Christus Koning. In de oude traditie een hoogfeest voor de katholieke jeugdbewegingen die belang hechtten aan de Christus Koninggedachte. Vandaag houden heel wat groepen de traditie nog in ere, maar dan met een hedendaagse invulling.  Maar hoe doe je dat in coronatijden?

Een Christus Koningviering in de kerk

Ook de pastores en parochiale teams zijn gebonden aan een aantal afspraken. Jouw contactpersoon bij de parochie is daar vast en zeker het best van op de hoogte.  Bespreek met hen wat er al dan niet mogelijk is. Geef met je Chirogroep in elk geval het goede voorbeeld. Laat de gemeenschap zien dat we naast fun ook weten wat zin voor verantwoordelijkheid is.

Kom niet alleen positief in beeld door hoe je je gedraagt, maar wees ook zichtbaar aanwezig:  aanwezige leden dragen hun Chirokleren, plaats de vlag op het altaarpodium, gebruik foto’s, enz.

Spreek af wie de viering in elkaar bokst.  Een hedendaagse viering is kindvriendelijk en heel toegankelijk.  Zorgt de pastoor of diaken daarvoor?  Of heb je een proost of zingever in jullie midden?  Of nemen enkele enthousiaste leiders en/of leidsters dat voor hun rekening?  Wij hebben alvast een aantal voorbeelden ter inspiratie. Had je nog geen startviering? Dan kan de startviering OnvoorSPELbaar Chiro (jaarthema) je zeker bekoren.

Zingen kan wellicht niet, maar luisteren kan zeker.  Op onze website vind je heel wat liederen. 
 

Een stilvalmoment in het lokaal (of online)

Als de coronamaatregelen het toestaan voor de jongste afdelingen kan bezinnen in het lokaal, met je afdeling (volgens de geldende voorschriften: aantal personen, buiten/binnen, leiding draagt mondmasker).  Maak het lokaal gezellig.  Een rustige setting is een voorwaarde voor een rustige bezinning.  (En dan is de leiding-met-mondmasker toch goed te verstaan.)

Een liedje

Luister naar een Chirolied uit onze liederendatabank of zoek iets op het wereldwijde web.  Zoek best ook even de vertaling op van het lied.  Past het bij de boodschap die je wilt brengen? Denk goed na over hoe je dat wil brengen en zorg voor het nodige: heb je een muziekinstallatie nodig, heb je het lied op cd, heb je een computer met een internetverbinding nodig, enz.?

Een doe-moment

Het doe-moment staat niet los van de inhoud van het stilvalmoment.  Deze keer gaat het over én Chirofeest én verbondenheid. 

Voor de jongste afdelingen (ribbels – speelclub – rakwi’s)

Praat even in de groep over wat voor hen belangrijk is in de Chiro.  Gaat het om de vrienden?  Om het samen spelen? Om het verleggen van grenzen?  Laat hen daarna hun verhaal artistiek brengen op een papieren vlag. Maak een vlaggenslinger met die wimpels en laat die een tijd in het lokaal hangen als herinnering aan deze dag.

Oudste afdelingen (tito’s – keti’s – aspi’s): online

Laat alle leden op hun telefoon (of computer) zoeken naar een fijne (misschien wel de fijnste) herinnering.  Heeft niet iedereen een smartphone, geef dan op voorhand de opdracht om een foto mee te brengen naar de online samenkomst. Laat hen kort over die herinnering vertellen. Samen herinneringen ophalen versterkt het gevoel van verbonden te zijn.

Eindig met te zeggen dat je je ook vandaag wilt herinneren.  Maak een fijne, originele groepsfoto en deel die op de sociale media met de hashtag #DagenVolChiro en andere passende hashtags.

Een woordje

Zoek een passende tekst bij de Christus Koningvieringen of op de zingevingsdatabank.  Of kies hieronder een verhaal.
 

Verhalen 

Voor de jongste afdelingen (of voor iedereen): Een soort Chirofeest

Het was herfst.  Donkere wolken joegen door de lucht en af en toe regende het.  De eekhoorn was aan het werk.  Hij was voorbereidingen aan het treffen, zo noemde hij dat, voor de winter en voor het speciale feest dat de dieren altijd aan het eind van hun herfst vieren.  Hij stopte beukennoten in kleine potjes en schreef de naam van een dier erop.  Er waren potjes met zoete beukennoten, potjes met zoute beukennoten, potjes met gestoofde beukennoten, potjes met bittere beukennoten en potjes met allerlei soorten beukennoten door elkaar.  Die waren voor dieren van wie de eekhoorn niet wist wat zij lekker vonden.
Iedereen kreeg van hem één potje.  De krekel, de schildpad, de leeuw, de reiger, de termiet, en zelfs de haai en de ratelslang en de mug en de kakkerlak.  Iedereen.  Zijn huis stond al vol met potjes.  Maar telkens dacht hij nog aan een ander dier dat ook iets moest krijgen.  De dagpauwoog … die was hij bijna vergeten!  En de houtworm!  En de bladluis!  En de mossel!
De regen kletterde tegen zijn raam, maar de eekhoorn merkte het niet.  Ik mag niemand vergeten, dacht hij.  Iemand vergeten, dat vond hij heel erg.  De hazelworm … o ja!  En het stekelbaarsje, en de spitsmuis, en de lepelaar …  Misschien zijn er wel dieren waarvan ik nog nooit heb gehoord, dacht hij.  Hij wist niet wat hij erger vond: iemand vergeten of nog nooit van iemand gehoord hebben.  De snuitkever, dacht hij, die bestaat, en hij maakte vlug een portje zure beukennoten voor de snuitkever.  De wilgenspintmug, die ook … De sidderrog …  De groene specht … De snoekbaars … Hij gebruikte bijna al zijn beukennoten.
De volgende dag was het feest.

Nog veel verhalen over feesten in de seizoenen in ‘Morgen was het feest’, van Toon Tellegen en Ingrid Godon – Uitgeverij Em. Querido, 2012

Doe-idee bij het verhaal

Maak van de afdeling kleine groepjes: eentje om kaartjes te knutselen, eentje om koekjes te bakken, eentje om doosjes te beschilderen … en stel cadeaupakketten samen.  Bedenk wie jullie daar het meest plezier mee kunnen doen en bezorg hen een pakket.  Alles goed verpakken en ervoor zorgen dat er enkele dagen zijn tussen het bakken en verorberen van de koekjes.

Verhaal voor de oudste afdelingen: Het kan bekend onvoorspelbaar lijken

Ik heb het altijd heerlijk gevonden om in het bos te wonen.  Het is mijn thuis en ik heb geprobeerd om het schoon en netjes te houden.  Op een mooie zonnige dag, terwijl ik bezig was met de rotzooi op te ruimen die mensen na een picknick hadden achtergelaten, hoorde ik voetstappen.  Toen ik vanachter een boom het bos in gluurde, zag ik een klein meisje het pad af lopen met een mand in haar handen.  Ik vond het meteen verdacht, want ze had zulke vreemde kleren aan: helemaal in het rood en haar hoofd was bedekt.  Het was net alsof ze niet herkend wilde worden.  Nu, ik weet wel dat je mensen niet op hun uiterlijk moet beoordelen, maar ze liep in mijn bos en ik vond dat ik het recht had iets meer van haar te weten te komen.  Dus ik vroeg haar wie ze was, waar ze vandaan kwam, je weet wel, van die dingen.  Eerst zei ze dat ze niet met vreemden wilde praten.  Dat bracht mij nogal van mijn stuk.  Ik?  Een vreemde?  Ik heb verdorie mijn kinderen grootgebracht in dit bos.  Daarna werd ze wat rustiger en vertelde ze dat ze op weg was naar haar oma, omdat die ziek was, en dat er in de mand eten voor oma zat.  Ze leek mij een eerlijk mens, maar ik denk toch ze het zou moeten afleren om zomaar door iemands woonplaats te lopen, met zulke rare kleren aan.
Ik liet haar gaan en ging snel naar het huis van haar oma toe.  Toen ik bij die onaardige oude dame aankwam, vertelde ik haar wat er net was gebeurd en ze was het met mij eens dat haar kleindochter zou moeten leren zich beter te gedragen.  We bedachten het plan dat de oma zich zou verbergen tot ik haar zou roepen.  Ze verstopte zich onder het bed.
Toen het meisje met die rare rode hoed binnenkwam, vroeg ik haar om naar de slaapkamer te komen, waar ik in het bed van oma lag.  Ze kwam opgewonden binnen en maakte meteen een beledigende opmerking over mijn grote oren.  Nu heb ik wel vaker een nare opmerking gekregen dus ik probeerde er het beste van te maken door te zeggen dat ik daar beter mee kon horen.  Wat ik eigenlijk bedoelde, was dat ik haar best aardig vond, maar dat ze beter op haar woorden zou moeten letten.  Maar toen maakte ze weer zo’n opmerking, ditmaal over mijn grote ogen.  Je kunt je misschien wel voorstellen hoe ik zo langzamerhand ging denken over dat kleine meisje dat zich zo aardig voordeed, maar eigenlijk een vals kreng bleek te zijn.  Maar, aardig als ik ben, antwoordde ik haar dat ik met mijn grote ogen beter kon zien.  Haar volgende belediging was echter te veel.  Ik heb mijn hele leven al last van mijn tanden, een gevoelig punt, en dat kleine meisje moest daar zo nodig een opmerking over maken.  Ik weet dat ik mij had moeten beheersen, maar ik ben kwaad uit bed gesprongen en heb gegromd dat ik haar met die tanden beter zou kunnen opeten.
Laten we eerlijk zijn, een wolf zou nooit zo’n klein meisje opeten.  Iedereen weet dat, maar dat stomme kind begon te schreeuwen en rende door het huis.  Ik volgde haar om haar te kalmeren.  Ik had zelfs de kleren van oma uitgetrokken, maar dat leek het alleen maar erger te maken.  Toen vloog plots de voordeur open en een boomlange boswachter kwam naar binnen met een bijl in zijn handen.  Ik keek hem aan en realiseerde mij dat ik diep in de problemen zat.  Ik ben door een open raam gesprongen en maakte dat ik wegkwam.
Ik had gehoopt dat daarmee de ellende voorbij zou zijn, maar dat grootmoeder-mens heeft nooit mijn kant van het verhaal verteld.  Al snel deed het gerucht de ronde dat ik een afschuwelijk, onbetrouwbaar boos beest zou zijn.  Ik weet niet hoe het is afgelopen met dat kleine meisje in dat rare rode pakje, maar ‘hij leefde nog lang en gelukkig’ ging voor mij niet op.

Ideeën voor duiding of filosoferen

• Hoe zou het verhaal aflopen als een van de andere personages vertelt?  Grootmoeder?  De boswachter?  De mama van Roodkapje?
• Wat liep anders dan je had gedacht op bivak, tijdens de voorbije Chiroactiviteiten, enz.?  Wanneer was die onvoorspelbaarheid leuker dan verwacht?

Verhaal van Jezus de onvoorspelbare

In het boek dat Matteüs met zijn vrienden schreef, over die opmerkelijke man Jezus: Mt. 27, 11-26

Ideeën voor duiding, vanuit het jaarthema OnvoorSPELbaar

• Wie zijn voor jou, voor ons, onvoorspelbare helden?  Wat voor bewonderenswaardigs doen ze?  Gedragen ze zich als helden?  Op welke manier wil en/of kan je hun voorbeeld volgen?
• Waarin lag de dienstbaarheid van Jezus?  Hoe komt het dat Hij herinnerd wordt als koning van de mensen en niet als koning van het goud?
   

Kom naar buiten met je Chirogroep

Het feest van Christus Koning is ons feest: een Chirofeest! En dat mag iedereen geweten hebben. We proberen onze jeugdbeweging positief in the picture te brengen. 
 

Tot slot

Nog nooit Christus Koning gevierd? Misschien krijg je nu wel de smaak te pakken.  
Een lange traditie maar geen idee hoe eraan te beginnen? We hopen dat we je op weg konden helpen.

Een spektakel hoeft het niet te worden, vaak is eenvoud veel beter.  Spreek met elkaar! Wat zien we zitten (en wat ook niet)? Wie doet wat? (Vele schouders dragen meer dan enkele schouders alleen!) 
Elk initiatief, hoe klein ook, zal worden gewaardeerd! Mensen hebben nu niet veel om naar uit te kijken.  Algauw dreigen we in routine te vervallen: werken, eten, slapen, misschien een beetje sporten.  Spelen is gezond, voor jong en oud!

Doorbreek de sleur en wees OnvoorSPELbaar!

Veel succes!

Tom Vandamme (van de werkgroep Zin in Chiro) & Els Van Doren verzamelden deze ideeën.  
Meer nodig?  Vragen?  Mail naar zingeving@chiro.be.