Chiro, dat is show. Elke leid.st.er kent het wel: een toneel op kamp of een sketch vlak voor een spel. Bij de Chiro wordt er heel wat geacteerd. Voor sommigen kan dat zelfs de springplank vormen voor een echte acteercarrière. Daarom gingen wij praten met misschien wel de bekendste burgemeester van Vlaanderen: Walter De Donder.

Door Axel

Dubbelpunt: Dag Walter! Eerst en vooral: alles goed met jou? 
Walter: Ik ben nog altijd een beetje aan het bekomen van de Studio 100 Sing along-optredens in het sportpaleis, maar alles gaat wel goed met mij (lacht).

Dubbelpunt: Een klein vogeltje vertelde me dat jij al van jongs af bij de Chiro bent. In welke Chirogroep ben jij groot geworden? 
Walter: In Chiro Hakilo in Affligem: de plek waar ik ben opgegroeid. Dat is een bloeiende vereniging die nu bijna volledig uit haar voegen barst omdat hun lokalen te klein zijn. Om een beetje een beeld te schetsen: je moet je een grote omwalde pastorijtuin voorstellen met daarachter twee vijvers en een soort bosgebied. Het klinkt als een idyllische plek en dat is het ook echt! Daar heb ik dus mijn jeugd bij de Chiro doorgebracht. 

Chirogedachte

Dubbelpunt: Wat zijn zoal de beste herinneringen die je hebt overgehouden aan je tijd bij de Chiro? 
Walter: Wat een moeilijke vraag! Er hangen daar natuurlijk zoveel herinneringen aan. Ik ben bij de Chiro gegaan in 1967 en ben daar tot 1986 gebleven. Dat is dus al wel een tijdje geleden (lacht).

Mij blijven vooral de levenswijsheden bij die ik in de Chiro aangeleerd kreeg: solidariteit, opkomen voor de zwakkeren, zorg dragen voor het milieu, respect hebben voor elkaar. We hebben destijds een inzamelactie gedaan voor Polen, aangezien begin de jaren tachtig de boel daar op stelten stond. Het is fijn dat ik die mooie solidariteitsgedachte heb meegekregen via de jeugdbeweging. 

Daarnaast denk ik natuurlijk aan al die vriendschappen die ik heb mogen ervaren. Van kinds af was ik bij de Chiro en daar heb ik vriendschappen kunnen smeden die tot op vandaag nog altijd duren.

“Probeer in het leven verschillende dingen te doen die niets met elkaar te maken hebben”
 

Dubbelpunt: Hoe ben je bij de Chiro in contact gekomen met het opvoeren van shows? 
Walter: Ieder jaar organiseerde onze Chirogroep een groot feest en daar hoorde natuurlijk een groot optreden bij. Dat waren als het ware sketchavonden. Ik deed dat al mee van toen ik in de speelclub zat. Elke afdeling deed dan iets en zelfs de leiding bracht altijd een paar nummertjes. 
Daarnaast hadden wij de traditie dat iedere afdeling een toneeltje moest doen rond het kampvuur. Op die momenten werd er altijd op mij gerekend om teksten te schrijven, liedjes te zingen of om gewoon de boel op stelten te zetten. Daar is misschien een beetje de kiem gelegd voor wat ik nu vandaag doe. 

Dubbelpunt: Je was het boegbeeld van onnozel doen, eigenlijk? 
Walter: Ja, van onnozel doen wel. Ik was dan weer erg slecht in alles wat met sport te maken had en alles waar je enige kracht of uithouding voor nodig had. Maar tijdens die zware spelletjes zorgde ik dan voor de grappige noot. Ieder heeft zijn talent natuurlijk (lacht). Bij de Chiro worden mensen geapprecieerd voor wat ze wél kunnen. 

Poppenkast

Dubbelpunt: Heeft het acteren in je eigen Chirogroep je acteren professioneel beïnvloed?
Walter: Ja, ik denk het wel. Al van heel jong acteerde ik bij de Chiro en speelde ik toneeltjes en dan begin je te voelen dat diegenen die ernaar kijken zich amuseren. Je ontdekt wat werkt en wat niet. Op een podium staan, is zeker een talent dat daar aangewakkerd is. 
Ik nam mijn hoorn ook mee op kamp en aan het kampvuur speelde ik daar dan op. Niet dat dat megagoed klonk, maar mensen apprecieerden dat wel. En ook tijdens de openings- en slotformaties was mijn hoorn van de partij. Het muzikale zat er bij mij ook wel in.

Dubbelpunt: Is een kinderpubliek anders dan een gewoon publiek? 
Walter: Ja, toch wel! Bij de Chiro heb ik geleerd wat het is om voor kinderen op te treden. Als je voor kinderen optreedt, moet je vooral geloofwaardig zijn. Je moet eerlijk zijn met je publiek, want dat kinderpubliek zal ook eerlijk zijn met jou. Als ze het niet goed vinden, dan jouwen ze je uit. Als ze het goed vinden, dan krijg je applaus. De slechterik wordt bijvoorbeeld uitgejouwd en de goeie wordt aangemoedigd, en dat kan als leiding nogal confronterend overkomen. 

Het acteren voor kinderen is vanuit de Chiro dan overgesprongen naar poppentheater. Samen met een vriend uit de Chiro richtte ik poppenkastgezelschap Bibberlip op. Daar ben ik dertien jaar mee op pad geweest. Het is dan ook door de optredens bij de Chiro dat ik maar al te goed wist hoe kinderen reageren en waar ze horendol van worden. 

“Door optredens bij de Chiro wist ik maar al te goed hoe kinderen reageren”

Dubbelpunt: Had je ooit kunnen geloven dat je niet alleen een burgemeester zou spelen, in Samson & Gert, maar er ook echt een zou worden? 
Walter: Ik vind het verrijkend dat ik twee dingen heb mogen doen in mijn leven die totaal uiteenlopend zijn. Dat kan ik jonge mensen die een job zoeken alleen maar aanraden. Probeer verschillende dingen te doen die niets met elkaar te maken hebben. Dat maakt je wereld heel erg breed en brengt je in contact met uiteenlopende ideeën.
Ik kan tijdens het weekend een show spelen in het Sportpaleis en de maandag erna weer aan mijn bureau in het gemeentehuis zitten. Dat zijn twee totaal verschillende werelden. Dat is een gunst!
In Nederland kunnen ze het bijna niet geloven dat ik ook echt burgemeester ben. Ze kunnen niet geloven dat iemand die een burgemeester speelt, en dan nog eens zo’n karikatuur ervan, ook in het echt een burgemeester is. In Nederland is dat onbestaande. Hier is dat blijkbaar wel mogelijk. 

Dubbelpunt: Dank je wel voor het fijne gesprek, Walter! Had je onze lezers graag nog iets toegewenst? 
Walter: Iedereen die zich elke week engageert om kinderen de waarden uit de jeugdbeweging bij te brengen: hoedje af! Veel succes nog met jullie werking!