Pesten oplossen is niet eenvoudig. Een goede manier om aan de slag te gaan, is de No Blame-methode. No Blame is een manier om pesten op te lossen in zeven stappen, zonder iemand te straffen.  

No Blame in 7 stappen

1. Praat met Jonas. Laat hem vertellen hoe hij zich voelt, laat hem bijvoorbeeld een tekening maken of iets schrijven. Verzamel ook de namen van de pesters, meelopers, toeschouwers en vrienden van Jonas. Vertel aan Jonas wat de volgende stappen zullen zijn en vraag hem of hij het oké vindt.  

2. Breng 6 tot 8 leden samen die betrokken zijn bij het pesten, zonder Jonas.  

3. Vertel dat je een probleem hebt: je bent bezorgd over Jonas. Vertel hoe hij zich voelt, wat hij ervaart. Spreek niet over concrete feiten en beschuldig niemand.  

4. Vertel dat je niemand wil straffen, maar dat je wilt dat Jonas zich weer thuis voelt in de Chiro en dat iedereen daar mee verantwoordelijk voor is. Daarvoor is dit groepje samengeroepen.  

5. Opluchting: "geen straf". Laat iedereen een voorstel doen waarmee ze Jonas zullen helpen. Belangrijk: hun voorstel moet met "Ik" beginnen. bvb. "Ik ga tijdens het vieruurtje naast Jonas zitten." 

6. Bedank iedereen voor het meewerken aan de oplossing . Spreek af dat je hen nog een keer zult aanspreken om te horen hoe het loopt.  

7. Informeer twee weken later nog eens bij elk lid en bij Jonas hoe het loopt. Doe dat niet in groep, maar persoonlijk.  

Wat zijn do's-and-don'ts 

Do's

• Bespreek het met je medeleid(st)ers, of op de leidingsvergadering. Zo sta je er niet alleen voor. Andere leid(st)ers kunnen je vertellen hoe zij het aangepakt hebben.  

• Durf tegen ouders in te gaan. Als iemand ontdekt dat zijn of haar kind gepest wordt, kunnen ouders vragen om de dader uit de Chiro te zetten. Dat lost het pestprobleem niet op, dus ga daar niet op in. Vertel hen hoe je het wel zal aanpakken en hou hen op de hoogte van de vorderingen.  

• Breng de leerkracht op de hoogte als de dader en slachtoffer in dezelfde school zitten. Hij of zij kan samen met jou werken aan een oplossing en de situatie in de gaten houden. Pesten loopt namelijk door tot thuis.  

• Betrek je leden erbij. Probeer de zaak niet op te lossen boven het hoofd van je leden.

• Praat met al je leden, niet enkel met de enthousiaste tateraars. Zo kom je veel te weten. 

Don'ts 

• "Geef een hand en wees weer vrienden."  
  Deze jaren-80-truc werkt niet, helaas. Maak jezelf niet wijs dat je een pestprobleem zo oplost. Na de Chiromiddag komen ze elkaar weer tegen op straat of op school, zonder dat er werkelijk iets veranderd is. 

• "Straf de dader, liefst publiek."   
  Dat werkt omgekeerd. Door de pester voor de ogen van de rest van de groep te vernederen, los je geen pestprobleem op. Je creëert een extra probleem. Je kunt wel straffen voor concrete gevallen, bv. voor het stukmaken van een knutselwerk. Maar om het probleem op te lossen zal je meer moeten doen. Bovendien wil het slachtoffer niet per se dat de dader straf krijgt, hij of zij wil vooral dat het pesten stopt. 

• "Hij/zij zoekt het ook wel zelf."   
  Leg de schuld niet bij het slachtoffer, niemand kiest ervoor om gepest te worden. Soms vind je dat zelf moeilijk, omdat je sommige kinderen nu eenmaal minder fijn vindt dan andere. Zet je daar over. Geen enkel kind kiest ervoor om te zijn wie hij of zij is. En niemand verdient het om daarvoor gepest te worden. 

• "Het is maar plagen!"  
  Mogelijk zie jij maar één voorval, terwijl er achter je rug veel meer gebeurt. Niet alleen in de Chiro, maar ook op school en online. Minimaliseer meldingen van pesten niet, maar zoek uit of er meer aan de hand is. 

• Probeer het niet alleen. 
  Praat ook met de leerkrachten als je leden op dezelfde school zitten. Niet noodzakelijk meteen met de ouders van de gepeste. Dat kan later wel, maar zij zijn niet de personen die het probleem mee kunnen oplossen.