Bivakviering 2019

Ideeën voor een vertelmoment

Jaarthema Ça va?! 2018-2019
Verhalenboek Eenhoorn

Een Chiroverhaal over schoenen

Het bivak begint,
we zetten ons in beweging,
op weg met heel veel voornemens,
op weg met een precies doel voor ogen,
maar langs een nog onbekende route.

Chiromensen trekken soms kinderschoenen aan
op die weg: de nostalgie naar verloren tijden;
naar het voorbije Chirowerkjaar met zijn vertrouwde gebruiken;
naar de mooie en plezierige momenten die je
tijdens Chiroactiviteiten kon beleven en die je niet wilt loslaten,
maar ook de hunker naar zachte aanpak en knusse geborgenheid.
Ze staan lief, die schoentjes,
maar gaan toch zo gauw knellen.
Het zijn de schoenen van gisteren, maar passen ze morgen wel?

Chiromensen trekken soms baskets aan.
Weetgierig als ze zijn, willen ze zoveel mogelijk ontdekken.
Enthousiast nemen ze omwegen en zijwegen. Er zit vaart, sportiviteit
en humor in hun tred, een duw- en valpartij kunnen ze incasseren,
maar ze verslijten wel vlug, té vlug.

Chiromensen trekken soms balletschoenen aan.
Ze oefenen keihard en vol discipline om soepel en sierlijk te presteren.
Het resultaat is hen die moeite waard. Ze zijn lenig en niet verroest
in standpunten en principes.
Ze kunnen lang en dikwijls op de toppen van hun tenen staan,
maar soms raken ze uitgeput.
Een Chiroleven in tutu en roze willen beleven, is de realiteit misschien te mooi voorstellen?

Chiromensen hebben ook alledaagse schoenen aan.
Die zijn trouw aan hun opdracht, weten van aanpakken,
ze hebben de moed om door te stappen als het tegenzit of als ze
kritiek te incasseren krijgen.
Maar de sleur en de slenter is hen ook vertrouwd en de verleiding om
mee te lopen en het Chiroleven maar stilletjes te ondergaan, kennen ze ook.

Chiromensen trekken soms bottinnen aan.
Het zijn zij die hun idealen niet gemakkelijk inruilen voor compromissen.
Het zijn taaie volhouders. Maar soms gaan ze wel met vuile schoenen door de Chiro
of vergeten ze dat niet iedereen hun forse pas kan volgen.

Chiromensen trekken soms pantoffels aan omdat ze wat rust, bezinning
en spiritualiteit in het haastige denk- en speelwerk willen brengen;
omdat ze aangename, geborgen sfeer in de Chiro belangrijk vinden.
Maar zachte, warme pantoffels zijn zo verleidelijk om aan te houden.
Het aangename is toch altijd leuker dan het nuttige, maar de Chiro blijft
een speel- én werkmilieu.

Het bivak begint.
Je zet je in beweging.
Zeg eens, welke schoenen heb jij mee?

Een verhaal over Jezus

Er waren eens vijf vrienden. Vier hadden sterke benen en armen en dat was een geluk, want de vijfde zag zo erg op tegen alles dat hij niet kon lopen. Hij was zo moedeloos dat hij elke ochtend moe wakker werd en niet kon opstaan.
De vier energieke vrienden hadden gehoord over Jezus, een verhalenverteller die interessante dingen te zeggen had. Ze hadden al heel wat verhalen opgevangen: over een legergeneraal met een zieke dochter die toch genas, over Jezus die een blinde kuste en nog veel meer. De vier hoopten dat die Jezus hun vriend kon helpen. Toen ze bij het huis kwamen waar Jezus was, konden ze niet dicht bij hem komen doordat er zoveel mensen waren. Ze gebruikten de buitentrap om op het plat dak te komen en haalden de dakbedekking weg. Ze lieten hun vriend naar beneden zakken, tot voor de voeten van Jezus. Jezus was ontroerd, omdat hij zag hoe vol van verwachting de verlamde man was en hoe zijn vrienden hem tot bij hem hadden gebracht. Hij praatte met de man: over wat moeilijk is in het leven, over hoe belangrijk vrienden zijn en hoeveel mensen kunnen realiseren als ze samenwerken. De verlamde man werd geraakt door wat hij hoorde en hij voelde vanbinnen bij zichzelf dat het waar was: dat vrienden belangrijk zijn en dat je samen bergen kunt verzetten. De man stond op, pakte zijn matras en wandelde door de deur naar buiten. Daar omhelsde hij zijn vrienden.
Oorspronkelijke tekst in het Nieuwe Testament: Mt. 9, 1-8 en Mc. 2, 1-12

Bezinningstekst: luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren en
je begint mij raad te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en je begint mij te vertellen
waarom ik iets niet zo moet voelen
als ik het voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn probleem op te lossen,
dan laat jij mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terugzegt en
hij geen adviezen geeft of
probeert om de dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uit komt.

Dus, asjeblieft, luister alleen naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Leo Buscaglia

Ideeën voor een doe-moment

Alle schoenen

Zet van iedereen uit de groep een schoen zichtbaar vooraan of in het midden van de kring. Spreek met enkelen vooraf af dat ze iets zullen vertellen vanuit hun schoenperspectief. Voorbeelden:

“Wij zijn de stapschoenen van de oudere afdelingen. We kijken uit naar de dagtocht/tweedaagse en vinden het tegelijk spannend dat we zover zullen gaan stappen. We hopen dat we geen blaren veroorzaken, dat het niet de hele dag regent en we zullen proberen niet te hard te stinken naar zweetvoeten.”
“Wij zijn de teenslippers/watersandalen en we hebben al veel pret gehad de voorbije dagen. We zijn blij dat het mooi weer is en dat er water in de buurt is van het terrein, zodat we leuk kunnen spelen. ’t Is wel vermoeiend, zo’n bivak. En sommigen van ons waren we even kwijt, in de stapel kleren en andere spullen naast het veldbed.

Per afdeling

Ga in een kring zitten. Iedereen zet één schoen voor zich. Om beurten vertellen de leden alsof zij de schoen zijn die het verhaal doet. Bijvoorbeeld: “Ik ben de schoen van XY en ik ben stilaan versleten van zoveel te spelen en rond te lopen hier op bivak.” Na het ‘voorstellingsrondje’ kan je een met een goed gekozen vraag tot een groepsgesprek komen. Voorbeeldvragen:

Wat durfde je voor het eerst, hier op bivak?
Wat ga je thuis zeker vertellen over dit kamp?
Welk moment van de dag vind je het fijnst en welk moment wil je snel achter de rug hebben?

Daag je leden uit goed te luisteren naar elkaar, zonder te reageren met commentaar.
Je kan dat tijdens de bezinning of viering doen, of er elke dag een kort afdelingsmoment van maken. ’s Ochtends: waar kijkt de schoen naar uit vandaag? ’s Avonds: hoe was de dag?

Hoe gaat het met de afdeling? En met de leidingsploeg?

Baken een vak af: dat is de afdeling/leidingsploeg.
Iedereen zet een schoen op de plaats waar ze zich voelen in de groep: in het midden, aan de rand of ergens tussenin. Naast specifieke anderen, allemaal dicht bij elkaar, in groepjes, enz.
De schoen vertelt over dat plekje in de groep en over hoe hij zich daar voelt.
Let goed op dat het geen persoonsevaluaties worden.

Vlechten: luisteren, praten, doen.

Alle deelnemers maken een vlechtje in drie kleuren en maken dat zichtbaar vast aan hun kleren. Tijdens het vlechten kan je aan elkaar vertellen wat jij ervaart als goed luisteren en wat niet goed luisteren is.