Amina kwam vandalisme op haar Chiroheem aangeven bij de politie. Daar kreeg ze de waarschuwing dat ze mensen van haar eigen soort kwam aangeven. Toen Jamesson aspi was, werd hij gepest in zijn Chirogroep. Zijn huidskleur gaf de pesters makkelijke munitie om tegen hem te gebruiken.

Verhalen als die van Amina en Jamesson doen ons schrikken. Ze krijgen veronderstellingen of scheldwoorden naar het hoofd geslingerd op basis van hun naam of hun uiterlijk. Het doet hen pijn, ze krijgen de kans niet om hun jeugd onbezonnen door te brengen, om gek te doen, of om gewoon zichzelf te zijn. En dat kwetst ook ons. In de Chiro heeft zulk gedrag geen plaats. Vanuit verontwaardiging en een rechtvaardigheidsgevoel streven we naar beter: we laten iedereen meespelen en nemen het op voor elkaar.

In de Chiro zien we elkaar graag. We zijn verbonden met elkaar: je weet wel, die onvoorwaardelijke vriendschappen. Dat gevoel van thuiskomen in je Chirogroep, volledig jezelf kunnen zijn of helemaal opgaan in het spel. Dat gevoel gunnen we alle kinderen en jongeren, ongeacht wat hun achtergrond is. Of ze nu Jana, Jamesson, Amina of Niels heten. In de Chiro zijn we voor gelijkwaardigheid van alle kinderen en jongeren.

Als Chiroleiding bevinden we ons niet op een eilandje. We vinden niet alleen onze eigen groep belangrijk, maar hebben ook aandacht voor de gemeenschap om ons heen. We willen die gemeenschap mee vorm geven, door mee te doen aan acties en projecten die onze buurt, ons land of zelfs de wereld rechtvaardiger proberen te maken. Die samenleving heeft invloed op ons. Verhalen als die van Jamesson en Amina maken ons waakzaam voor wat er gebeurt in en rond onze Chirogroepen. Wij, de leiding, hebben de verantwoordelijkheid om – al dan niet verdoken – racisme op te sporen en ermee om te gaan.

De Chiro wil een plaats zijn waar iedereen welkom is. Racisme laat dat niet toe. Daarom zetten we ons achter de Mars tegen Racisme. We willen laten zien dat racisme geen plaats heeft in de Chiro.

#stopracisme
#iedereenChiro

Amina kwam vandalisme op haar Chiroheem aangeven bij de politie. Daar kreeg ze de waarschuwing dat ze mensen van haar eigen soort kwam aangeven.

“Toen ik groepsleiding was bij Chiro Oostakker hadden vandalen allerlei dingen uitgespookt aan ons Chiroheem. Ik trok naar het politiebureau om klacht in te dienen. Daar deed ik mijn verhaal aan een agente en die luisterde aandachtig en noteerde alles wat ik zei. Ze had veel begrip voor onze situatie en uitte haar afschuw tegenover de vandalen die al meermaals dingen kapot maakten op onze terreinen. Tot het moment waarop ik mijn identiteitskaart gaf zodat ze mijn gegevens kon noteren: ‘Amina Laribi, dat is geen naam van hier, hé? Maar ik moet toegeven: je spreekt wel goed Nederlands, hoor. En je bent zelfs verantwoordelijke van de jeugdbeweging? Dat zou ik nu nooit verwachten van mensen van jouw soort.’ Ja, ze zei effectief ‘soort’. Op dat moment wilde ik al buiten stappen, want haar houding veranderde binnen de twee minuten van heel aangenaam naar heel bekrompen.

Toen ze alles in de computer had ingevoerd, zei ze nog: ‘We zullen patrouilleren, maar je weet toch dat de kans groot is dat die vandalen buitenlandse roots hebben, hé? Indirect kom je hier mensen van jouw eigen volk aangeven.’ Ik stond als aan de grond genageld en kon niets meer zeggen op dat moment. Ik ben naar buiten gegaan met een ongelofelijk slecht gevoel.”

In mijn eigen Chirogroep voelde ik me altijd thuis en welkom

"Met mijn Tunesisch bloed had niemand in mijn Chirogroep problemen. De Chiro was een veilige omgeving, maar ik ben een paar keer met racisme geconfronteerd. Die kleingeestige agente was niet de enige die mijn Chiropad kruiste. Zatte, racistische praat tijdens gewest- of buurtfeestjes liet ik meermaals over me heen gaan. Ooit ging ik op huisbezoek bij rechtsgezinde ouders: er hing een affiche van Vlaams Belang in de woonkamer. Ik probeerde mijn identiteit te verbergen om opmerkingen te vermijden.”

Ik ben er sterker uitgekomen

“Hoewel zulke zaken me vroeger diep raakten, hebben ze nu het tegenovergestelde effect. Geen zelfmedelijden meer, maar juist medelijden met de daders. Ik noem het onwetendheid en een bevestiging dat ik zelf gewoon verstandiger ben.”

Het is superbelangrijk dat de Chiro meedoet met de mars tegen racisme

“Het is met je Chirogroep moeilijk om alle kinderen te bereiken. Daarom is het belangrijk om te tonen waar de Chiro voor staat. De Chirowaarden en -methoden zijn zo inclusief dat we onze eigen waarden zouden verloochenen als we ons niet zouden uitspreken tegen racisme.”

Leiding: leer de ander kennen, en kom op voor elkaar

“Tip voor de leiding om met racisme om te gaan: sta stil bij je eigen mindset. Sta open voor een ander en leer iemand echt kennen, in plaats van te vertrekken vanuit vooroordelen.

Ik vind het – vanuit mijn ervaringen – heel erg belangrijk om op te komen voor anderen, voor zwakkeren of voor mensen die onrechtvaardig behandeld worden. Kom op voor elkaar, al bevindt de andere zich in een situatie die voor jezelf niet meteen herkenbaar is. Onrecht moet de wereld uit!”

Ik stap mee tijdens de Mars tegen Racisme

Amina is momenteel nog actief als oud-leiding in haar Chirogroep en is een van de krachten achter ons leidingsmagazine Dubbelpunt. Ze hoopt met deze getuigenis wat meer bewustzijn te creëren over het thema en zo anderen te inspireren om zich uit te spreken tegen racisme.

Zet je aanwezig op het Facebookevenement, en loop volgende week mee met je Chirogroep in de Mars tegen Racisme.

Toen Jamesson aspi was, werd hij gepest in zijn Chirogroep. Zijn huidskleur gaf de pesters makkelijke munitie om tegen hem te gebruiken.

“Tijdens mijn eerste jaar als aspi werd ik gepest in de Chiro. Ik kwam in een nieuwe groep terecht met nieuwe mensen. Een mede-aspi had het op mij gemunt. Aan het begin van het Chirojaar viel het relatief mee: medeleden gaven hier en daar racistische opmerkingen. De pestkoppen schuwden de woorden 'zwart' of 'neger' niet. Het waren meestal algemene opmerkingen, niet rechtstreeks naar mij gericht. Er was één leidersfiguur bij de pestkoppen die de andere leden meetrok in zijn gedrag.

Gelukkig waren er ook mensen die niet meededen aan de pesterijen. Zij kozen ervoor om niet te volgen. Ik trok dus vooral met hen op.

Op het einde van het Chirojaar escaleerde het pestgedrag. De leiding begon het toen in de gaten te krijgen en was er voor mij. Dat zorgde voor aangename laatste Chirozondagen en mijn twijfels om mee te gaan op kamp ebden weg.

Vlak voor het kamp barstte de bom. Een aantal medeleden dwongen me om te betalen voor drank waarvan ik niet had meegedronken. Ze brachten me in een lastig parket, maar de leiding doorprikte dat gelukkig snel. De eerste dag van het bivak hebben we een groepsgesprek gehouden over de pesterijen en de racistische opmerkingen. De meerderheid van de pesters zagen daardoor hoeveel impact dat op mij had en zagen hun fout in. De steun die ik daarna kreeg, overtuigde me om leiding te worden in plaats van Chiro op te geven.”

Mijn leiding reageerde zeer goed op de situatie

“Ze zagen wat er aan de hand was, nog voor dat ik het zelf doorhad. Ze praten met mij en met de rest van onze groep. Mijn leiding was niet bang om een groepsgesprek te organiseren en de duidelijke boodschap te geven dat racisme en pesten niet kan. De situatie opmerken en aanpakken, dat moet niet makkelijk zijn. Chapeau dus voor mijn leiding. Mijn tip? Begeef je met de leiding tussen je leden. Zo weet je wat er leeft.”

Het maakt je sterker

“Elke negatieve ervaring die je overwint, maakt je sterker. Hoe jammer dit ook is. De Chirocontext heeft er volgens mij wel voor gezorgd dat het nooit extreem werd. Binnen je Chirogroep ken je elkaar en weet je wat er door het hoofd van een ander spookt.”

Pesten en racisme gaan jammer genoeg hand in hand

“Er is een verschil tussen racisme en racistische opmerkingen: een persoonlijke opmerking komt niet altijd voort uit een racistisch motief. Het doel is vooral om te kwetsen. Want iemand aanspreken op z'n uiterlijke kenmerken doet het altijd zeer.

Het is heel makkelijk om iemand roodharig of met een brede lichaamsbouw daarop aan te spreken. Voor mij geldt jammer genoeg dat mijn donkere huidskleur, een kenmerk van mezelf, een makkelijke munitie is om me te kwetsen.

Racisme en pesten moet je even hard aanpakken. Ik vind het heel erg belangrijk dat hier voldoende aandacht aan besteed wordt, zodat dit probleem meer en beter kan worden aangepakt.”

Ik wil met mijn getuigenis naar buiten komen omdat ik racisme en discriminatie erg betreur

“Geconfronteerd worden met racisme en discriminatie is een traumatische ervaring. Je draagt ze lang mee en ze tast je persoonlijkheid aan. Ik wil niet dat anderen dit meemaken. Ik wil hen helpen door mijn stem te laten horen!”

Ik stap mee tijdens de mars tegen racisme

“Want het is een mooi signaal naar Chirogroepen en naar andere jeugdbewegingen. Hoe meer mensen ermee meedoen, hoe beter. Het kan een bewustzijn creëren bij leiding en leden. Leiding, wees waakzaam voor pesten en voor discriminatie in je Chirogroep. Praat er over, met elkaar, met de leidingsploeg en met je leden.”